Boucle de la Plagne - zomerwandelroute

Het is waarschijnlijk een van de mooiste barokkerken in de Savoie en staat op de lijst van historische monumenten. De kerk is onlangs gerestaureerd en ziet er nu zo goed als nieuw uit. Het verguldsel met bladgoud, het houtsnijwerk en de polychromie zullen je ogen verrukken.Prachtig barok decor. De kerk Notre Dame de l'Assomption werd gebouwd tussen 1781 en 1787. Het evenwichtige, krachtige silhouet wordt verfijnd door een bolvormige klokkentoren met een opengewerkte lantaarn en twee traveeën die rusten op middenzuilen. De laatste grote brand in 1973 vereiste de tussenkomst van de "Monuments Historiques", die het gebouw in 1974 op de monumentenlijst plaatsten en de reconstructie van de klokkentoren en een eerste fase van de restauratie financierden. De klokkentoren werd bekleed met "gepatineerd" (warm geschilderd) staal om de roest van een blik uit 1816 zo goed mogelijk na te bootsen. De sobere buitenkant verraadt niets van de prachtige barokke decoratie. Barok wil verbazen en verblinden en bereikt dit door de effecten van licht en beweging. De meubels, schilderijen en architectuur moesten een sterk gevoel van schoonheid oproepen en tegelijkertijd suggereren dat deze aardse schoonheid slechts een illusie was vergeleken met de ware schoonheid van de goddelijke wereld. Verguldsel, bladgoud, houtsnijwerk, polychroom - niets is te mooi om zijn geloof te bevestigen. Het azuurblauw komt uit de hemel, het paars uit het bloed en het licht uit het goud. De schilderijen, afbeeldingen en beelden in onze kerk vertellen het hele verhaal van het christendom en laten ons het in enkele ogenblikken herbeleven, in het bijzonder het verhaal van de Maagd Maria. drone-de-regard.fr/vr/facim/74_cordon.html

In de oorspronkelijke boerderij was de verticale as direct aan het frame van het gebouw bevestigd en werd de arm aangedreven door een paard. Het granieten wiel woog naar schatting 600 kg. Na het pletten werden de appels geperst.Het is de moeite waard om erop te wijzen dat deze kanche hier niet in zijn natuurlijke context staat, maar uit een privéwoning komt. Na het pletten in deze kanche werden de appels geperst. De oude hefboompersen die tijdens de Eerste Wereldoorlog werden gebruikt, zijn geleidelijk vervangen door kaasraspen. Zoete cider of appelsap moet binnen vrij korte tijd worden geconsumeerd, terwijl "harde" cider in goede kelders 2 tot 3 jaar kan worden bewaard, met een alcoholpercentage van 3 tot 4 graden.

De zonnewijzer op de zuidelijke muur van de kerk van Cordon werd tussen 2009 en 2011 gerestaureerd. De spreuk: "de zon schijnt voor altijd".Het vervangt een overblijfsel van een wijzerplaat in de namiddag, gegraveerd en geschilderd op gips, lijnen noch cijfers waren zichtbaar - Stijl afwezig

Small café, bar and restaurant open all year round. Seasonally changing gourmet menus. Crêperie in high season.Small room and terrace, reservations recommended... You'll spend a gourmet moment in all simplicity.

Bij de bouw van Cordonhuizen is de schoor een schuin houten constructie-element dat de paal met de gording verbindt. Van de 104 permanente huizen die in 2000 zijn geïnventariseerd, zijn 754 gegraveerde schoren geregistreerd.Onder de nokgording, aan de kant met het meeste verkeer, graveerde de eigenaar ten minste zijn naam en de bouwdatum van het huis. Deze schoren, die "éparon" worden genoemd in het Arpitaans en "boshè" als ze gegraveerd zijn, zijn versierd met religieuze motieven (kelken, levensboom, Tempelierskruis, enz.), Savoyse "meren" en religieuze en populaire spreuken: "Gezegend zij God "Lang leve Jezus en Maria "In alle seizoenen, God zegene dit huis". "Het leven is kort en de dood is zeker". Het lezen van deze inscripties is het onderwerp geweest van een interessante benadering van het dorp, in twee publicaties van de Association Cordon- Patrimoine d'Hier pour Demain: "Les maisons de Cordon" en "Ce que nous disent les boshè" verkrijgbaar bij het toeristenbureau van Cordon.

In het dorp Cordon maken de traditionele boerderijen deel uit van de charme van het dorp. Je kunt ze gemakkelijk herkennen tijdens een wandeling, dankzij hun lokale architectuur.De meeste traditionele boerderijen die we vandaag de dag zien, dateren uit de late 18e en vroege 19e eeuw. Het huis werd tegen de helling gebouwd en ligt op het oosten. Alles was zo ontworpen dat de dieren konden worden "verzorgd", zelfs als mensen door bijvoorbeeld sneeuw of kou niet naar buiten konden.

Deze stenen gebouwen staan op 5 tot 10 m van het huis en hebben een stevig geraamte en dak. In 1920 waren er 89 broodovens in gebruik in Cordon. Vandaag (2023) zijn er nog een twintigtal regelmatig in gebruik.Tegenwoordig is het niet ongewoon om rook uit de mond van een van hen te zien ontsnappen. De Dag van de Cordon is een authentieke replica van een ritueel dat tot op de dag van vandaag doorgaat, tot onze grote vreugde. Het vindt plaats op de eerste zondag in september. Het brood: de algemene vorm van het brood is een bol met een diameter van 20 tot 30 cm en een gewicht tussen 1,5 en 2 kg. Er worden verschillende producten gebruikt om het te maken: meel, water, zuurdesem, tarwe, rogge en haver. Tijdens de oorlog, toen er een tekort aan bloem was, werd het gemengd met gekookte aardappelen zonder schil. Nog maar vier decennia geleden bakten de meeste Cordonnants hun brood om de 15 dagen of 3 weken. In plaatselijk Frans zeggen we "Faire au four", het proces van brood bakken (kneden, de oven opwarmen, koken...). We kneedden tussen de 20 en 25 kg bloem. Het deeg liet men rijzen in de slaapkamer of keuken, in de warmte, en het brood werd opgeslagen op een rek op zolder (een klein gebouwtje weg van het hoofdgebouw, waar bepaalde voedingsmiddelen werden bewaard). Het was dan 15 dagen tot 3 weken houdbaar. Brood bakken was een zwaar karwei, maar de lekkernijen die daarna werden gebakken waren een soort van rechtvaardige beloning, net als het warme stuk brood gedoopt in zoete wijn, in het dialect bekend als "Na Rusta". Vandaag de dag bakken 25 huishoudens in het dorp nog steeds hun brood op deze manier, voor eigen consumptie. Oorspronkelijk was het gewelf gemaakt van graniet of leisteen (schist). Er was een metselaar in het dorp die gespecialiseerd was in het bouwen van ovens. De haard had een helling van 5 cm/m. Om het gewelf te bouwen stond de metselaar in het midden van de haard en legde de stenen om zich heen. Het duurde 5 uur om de oven op te warmen en vervolgens 5 uur om het brood te bakken. Zodra vuurvaste stenen op de markt kwamen en de spoorwegen ze naar Sallanches konden vervoeren, werden de ovens omgebouwd. Tegenwoordig duurt het 1 uur tot 1 H. 30 om de oven op te warmen en 1 tot 1 H. 30 om het brood te bakken, afhankelijk van de buitentemperatuur, zonder dat de smaak verandert. Je kunt de temperatuur van de oven aflezen aan de kleur van de stenen in de "mond". Als je brood bakte in een oven die je niet bezat, markeerde je die met een ingegraveerde stempel van buxushout (kruis, vierkant, parallelle lijnen, enz.).

Dit zijn houten constructies, op palen, met een grote drempel, vaak twee verdiepingen hoog, dicht bij het huis. Ze hebben verschillende namen: raccards, mazots, maar ze dienen allemaal hetzelfde doel: het vermogen van de familie beschermen tegen het vuur.Ze werden gebouwd aan de voorkant van het huis ten opzichte van de heersende wind en op ruime afstand van de broodoven om die te beschermen tegen vuur. Ze waren meestal gemaakt van sparrenhout en zwaluwstaarten, zonder gebruik van spijkers of ijzer, behalve voor het slot op de voordeur. Gebouwd op palen om het vocht buiten te houden, met een hoge drempel en vaak twee verdiepingen hoog, bevatten ze de rijkdom van de familie! Niet het goud en zilver, maar de belangrijke dingen! Het gebakken brood, het graanmeel, het varkensvlees dat in de schoorsteen werd gedroogd en dus gerookt, de akten van verkoop, aankoop en erfenis van land, huizen en bossen. Paspoorten, als je er een had, en niet te vergeten de brandewijn die werd gebruikt om het vee te "bouchonner", De beroemde zondagse kleding, die niets anders was dan die voor bruiloften.

Panoramisch uitzicht op de majestueuze Mont-Blanc. Het dorp Cordon, ook wel het "Balkon van de Mont-Blanc" genoemd, biedt een 360° panoramisch uitzicht op de Aravis, de Fiz en het prachtige schouwspel van de Mont-Blanc.

The cuisine at the Hôtel Les Roches Fleuries restaurant is traditional, refined and gourmet, with Savoyard influences. You'll also find a "Fruitière" corner on the menu, featuring local specialties.As part of an eco-responsible approach, the Chef carefully selects his suppliers. The hotel's main dining room and terrace offer panoramic views of the Mont-Blanc mountains. The cuisine is traditional, refined and gourmet, with Savoyard influences. As part of an eco-responsible approach, the Chef carefully selects his suppliers. You'll also find a "Fruitière" corner on the menu, featuring local specialities. Our beverages and wine list feature a range of organic and biodynamic products. In summer, the "Les pieds dans l'herbe" menu is available by the pool. It combines regional produce boards, fresh salads and the famous Roches Fleuries Club Sandwich.

The So'Chris restaurant, formerly La Ruche, changes name and owner in Cordon. Le So'Chris offers a home-made, seasonal menu, with the long-awaited return of pizzas.In the center of the village, with its glass-enclosed terrace and view of Mont Blanc.

Small convenience store with bread baked on the premises, various groceries, cheese and charcuterie by the slice...

Oriëntatietafel in het dorpscentrum met een cirkelvormig uitzicht op de Mont-Blanc, het Aravis-gebergte, de Aiguilles de Warens...

Cordon Tourisme welcomes you to the heart of Cordon, to provide you with all the tourist information you need about the village and its surroundings.At your disposal in our offices : - numerous brochures on the village and the valley - a program of seasonal events and activities, with the option of booking on site or online - a store with products from local artisans, local books and hiking maps - VTTAE rental outside winter season We also provide a postal service on our premises (except for the postal bank).