Waarschuwing

Waarschuwingen

Om te zien rondom
Zie meer
Open
Sluiten
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon
Toon

Oups... Het lijkt erop dat Cirkwi geen toestemming heeft om uw locatie te gebruiken.

Presentatie
Beschrijving
Kaart
Punten van interesse
Beoordelingen en recensies
Zie rondom

Un deux roues s'il vous plaît - fietstocht 1

Un deux roues s'il vous plaît - fietstocht 1
Credit : Pixabay

Beschrijving

Seilles (gare) – Landenne – Petit Waret – Pontillas – Gochenée – Forville – Seron – Meeffe – La Waloppe – Ambresin – Wasseiges – Hemptinne – Seron – Cortil Wodon – Noville les Bois – Fernelmont – Tillier – Marchovelette – Franc Waret – Hingeon – Sclaigneau – Sclayn – Samson – Thon – Bonneville – Groynne – Haltinne – Coutisse – Andenelle – Andenne – Seilles (gare).

Technische informatie

Wielren
Moeilijkheid
Moeilijk
Afstand
86 km
Meer informatie tonen

Hoogteprofiel

Startpunt

32 Rue de la Station , 5300   Andenne
Lat : 50.49659Lng : 5.09481

Punten van interesse

image du object

Oud treinstation

U bevindt zich voor het oude treinstation van Wasseiges. Het werd gebouwd op het einde van de 19e eeuw en omvat twee gebouwen, een voor de inontvangstneming en een andere als opslagplaats. Later bouwde men een woonst naast het gebouw voor inontvangstneming dat een verdieping bijkreeg. Het stationnetje van Wasseiges maakt deel uit van een interessant verhaal over een treintje dat 40 jaar lang de streek doorkruiste, van 1879 tot 1918. Dat was de Zaman trein. Joseph-Emmanuel Zaman was een rijke industrieel uit Brussel die zich begon toe te leggen op de teelt van suikerbieten nadat hij in het kasteel van Wasseiges kwam wonen. Samen met landbouwers uit de streek stichtte hij de suikerfabrieken van Boneffe en Ambresin. Om zijn productie gemakkelijk te kunnen vervoeren, besliste hij een spoorlijn aan te leggen die de twee suikerfabrieken verbond. De Zaman trein, zoals hij genoemd werd, was ook verbonden met het bestaande spoorwegnet, waar hij aansluiting mee had in het station van Noville-Taviers. Een smalspoor (71 cm) liep voortaan door de streek over een afstand van bijna 10 km. De Zaman trein vervoerde niet enkel suikerbieten maar ook goederen en reizigers. Langs het traject werden acht stations gebouwd en een depot in Ambresin. De remises voor wagons en locomotieven zijn vandaag noch zichtbaar op de site van de oude suikerfabriek. Er werden ook twee bruggen aangelegd, een in Wasseiges en een in Branchon. Deze laatste was een echt kunstwerk en vestigde mee de faam van de Zaman trein: het was een metalen viaduct, 127 meter lang en 5,5 m hoog.

21 Rue de Merdorp 4219 Wasseiges
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Saint-Martinkerk

De classicistische kerk van Pontillas dateert van 1790, zoals de steen halverwege de torengevel aangeeft. Het koor van zijn kant dateert van de tweede helft van de 17e eeuw. De toren en de zijgevel hebben een rond raam. De kerk is gewijd aan Saint-Martin. Het gebouw paalt aan een klein ommuurd kerkhof, waar een stenen kruis uit 1622 herinnert aan zes slachtoffers van de Dertigjarige Oorlog (17e eeuw). Maar wie was Saint-Martin (of Sint-Maarten) aan wie bijna 500 kerken en kapellen zijn gewijd in Wallonië en die al 17 eeuwen lang vereerd wordt in onze streken? Maarten werd in de 4e eeuw geboren in Hongarije, toen een Romeinse provincie. Zijn vader was heiden en militair, en hij groeide op in Pavia waar zijn vader gelegerd was. Nadat hijzelf soldaat en christen was geworden, kwam hij terecht in een garnizoen in Gallië en het was in de Franse stad Amiens, nauwelijks 18 jaar oud, dat hij zijn beroemde geste deed tegenover een bedelaar. In ‘Het Leven van Sint-Maarten’ schreef zijn biograaf Sulpicius Severus: “Met het wapen dat hij aan zijn riem droeg, sneed hij de mantel in twee, gaf een helft aan de arme en kleedde zich met de rest” (vrij vertaald). Nadat Maarten het leger verliet – hij was dan 40 jaar – wijdde hij zich volledig aan het Geloof. Hij leefde als kluizenaar nabij Poitiers, kreeg het gezelschap van enkele ‘broeders’, stichtte het eerste monasterium van Gallië en werd bisschop van Tours. Hij evangeliseerde de Gallische provincies en was een incarnatie van de christelijke naastenliefde. Dat maakte hem een van de meest populaire heiligen van onze streken en heel wat parochies werden naar hem genoemd.

53 Rue de l'Eglise 5380 Fernelmont
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Boerderij Libois

Dit mooi geheel in natuursteen, gekenmerkt door twee torens, dateert in hoofdzaak uit de 16e en 17e eeuw. Het was de zetel van een Naamse heerlijkheid vanaf de 14e eeuw. Aanvankelijk paalde de boerderij aan een kasteel. Maar dat was heel lang onbewoond gebleven en het werd afgebroken in 1946. Vandaag rest er enkel een stukje stenen muur, links van de boerderij en aan de voet van de vijver. De boerderij Libois is een belangrijke constructie in kalksteen met een grondplan in U-vorm, waarbij de opening naar het westen wijst, naar het voormalige kasteel. In het oosten hebben muren uit de 16e eeuw de geschiedenis overleefd. Men herkent ze aan hun mooi metselwerk met een regelmatige onderbouw en in het centrum een toegangspoort (vandaag dichtgemetseld). Er vlak naast ziet u een uitzonderlijke schuur uit de 16e eeuw, ook al met een zeer verzorgd metselwerk. De zuidelijke vleugel bestaat uit een hoofdgebouw en een lange rij stallingen. Het woongebouw dateert van de 17e eeuw maar werd opgetrokken op de plaats van een ouder gebouw. Het werd gerenoveerd en opgehoogd in de 19e eeuw. Aan de hoeken van het complex staan de emblemen van de boerderij : twee ronde torens met schietgaten. Elke toren heeft bovenaan een duiventil, een kroonlijst en een achthoekig leiendak in pijlvorm. Ten slotte merkt u ter hoogte van de noord-zuid passage twee poorten, de eerste (noorden) in Lodewijk XIV stijl en de tweede (zuiden) uit de 18e of 19e eeuw.

5300 Rue de l'Eglise Saint-Remy 5300 Andenne
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Tumuli van Seron

De drie grafheuvels uit de 2e eeuw die verrijzen op het platteland tussen Meeffe en Seron horen sinds 2013 bij het uitzonderlijk erfgoed van Wallonië. Zij bevinden zich op 4,5 km van de oude Romeinse heerweg die Bavay met Keulen verbond. Zij werden regelmatig onderzocht door archeologen en dat gebeurde ook van 5 juni tot 18 juli 2018. Nieuwe elementen hebben toen het feit bevestigd dat de graven van Seron tot de belangrijkste van de streek behoren, want al zijn ze niet zo hoog, we zien er enkel het deel aan de oppervlakte van. Recente opgravingen hebben inderdaad aan het licht gebracht dat de geïsoleerde tumulus omgeven was door een omheinde ruimte met zandsteenscherven van 29 meter op 60 cm. Wat kunnen we daaruit afleiden? De omheinde ruimte zou de scheiding kunnen betekenen tussen de wereld van de doden en deze van de levenden. Tijdens vorige opgravingen, in 1854, ontdekte men onder de geïsoleerde heuvel de resten van een houten doodskist met verkoolde menselijke beenderen en wat aardewerk. Het is heel waarschijnlijk dat deze resten niet aan een Romeins officier hebben toebehoord maar aan een rijke eigenaar van een landbouwdomein uit de omgeving, wiens slaven de aarde hebben aangebracht voor de heuvel. Aarzel niet op de tumuli van Seron te klimmen, u krijgt er een uitzicht op het omliggende platteland van Haspengouw. Zo’n vijf à zes meter boven de grond ontdekt u de dorpen Meeffe, Hemptinne en Seron. Nog meer graven zullen hun geheimen mettertijd prijsgeven, zoals deze van Merdorp, Ambresin of Avesnes.

11 Rue des Tumulis 5380 Fernelmont
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Boerderij - Ferme du Prieuré

De boerderij die u voor u ziet, maakte vroeger deel uit van een religieuze instelling, het klooster van Saint-Sevère. Jawel, er bestond een klooster in Meeffe en de eerste bouw gaat waarschijnlijk terug tot de 7e of 8e eeuw. Enkele eeuwen later werd het bij gebrek aan bewoners afgestaan aan de benedictijnen van de Saint-Laurentabdij in Luik en werd het een priorij met enkele religieuzen. Maar het leven in de priorij van Meeffe lijkt niet op de loop van een lange rustige rivier. Doorheen de eeuwen werd ze verschillende keren geplunderd en in brand gestoken, en het aantal monniken smolt als sneeuw in de zon. Zo kwam het dat de priorij van Saint-Sevère, nog steeds eigendom van de Saint-Laurentabdij, in 1717 een boerderij werd. Er bestaan niettemin vandaag nog verschillende sporen van het religieus verleden zoals de oude steen met wapenschild boven de koetspoort met de bijna onleesbare inscriptie ‘Numinis Ope’. Dat is het devies van Oger de Loncin, abt van Saint-Laurent (1586-1633). Kijk nu naar rechts, u ontdekt een gebouw in natuursteen dat sterk afsteekt tegenover de overige die vooral in baksteen zijn opgetrokken. Het is de oude romaanse kapel van het klooster. Ze heeft zeker enkele gotische aanpassingen ondergaan, zoals het roosvenster waarvan men de stenen omkadering kan zien op de muur tegenover de ingang van de kapel. Het roosvenster dat ongetwijfeld destijds voorzien was van gebrandschilderd glas, is momenteel opgevuld met een muur in natuursteen en is niet gemakkelijk te onderscheiden. De kapel van de priorij werd een schuur in het begin van de 18e eeuw en zag haar toegangsdeur omgeven door bakstenen in de 19e eeuw, het werk van een van de bewoners van de boerderij. Wat Saint-Sevère betreft, zijn relieken hebben Meeffe verlaten en vonden onderdak in het moederhuis in Luik. Enkel een borstbeeld van de heilige die men aanroept tegen grote droogte, wordt nog vereerd in de parochiekerk.

3 Rue de Crocq 4219 Wasseiges
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Fontein van Meeffe - Sainte-Clairekapel

Door Meeffe kabbelen verschillende waterlopen. De Mehaigne, de Soile, de kleine en de grote Rhée vloeien onder de bruggen en straten van het dorp. Zij worden zelf gevoed door verschillende bronnen. Het is dus niet verwonderlijk om een fontein te vinden in Meeffe. Het kleine bassin van de fontein wordt gevormd door een vierkant in blauwe steen. De grote ovale en bolle steen aan de rand van het bassin diende ongetwijfeld om de was te doen. Juist achter de fontein is een recente en grote niskapel, ook in natuursteen, gewijd aan Sainte-Claire. Ze bevat een beeldje van de patroonheilige van de blinden. Maar wat op deze plek interessant is, dat is de fiets achterlaten en te voet het paadje volgens langs de niskapel. Na enkele meters gaat u over u de kleine brug over de Rhée en vervolgt u deze charmante wandeling tussen de tuinen en huizen van de Rue du Tiers. Op het einde van het pad neemt u rechts, gaat u opnieuw over de Rhée, nogmaals naar rechts en u bent in de Rue des Fontaines. Een leuke wandeling in Meeffe! Kent u overigens de oorsprong van de naam Meeffe? Het achtervoegsel ‘effe’ of ‘affia’ is van Keltische oorsprong en zou ‘lopend water’ betekenen. Maar volgens de Waals historicus Maurice Bologne, zou Meeffe voortkomen van ‘Maldavia’, het ‘land van de moerassen’. En dan is er ook nog de enthousiaste lokale historicus Joseph Deleuze, die ‘Boneffe, ‘boun aiwe’, of ‘goed water’ vergelijkt met ‘Meeffe’, ‘ma aiwe’ of ‘slecht water’. Het klopt dat het dorp destijds veel drassige gronden had.

3 Rue du Centre 4219 Meeffe
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Vallei van de Samson

De vallei van de Samson staat bekend voor haar rivier en haar natuurerfgoed maar ook voor haar bouwkundig erfgoed. Deze vallei werd uitgegraven door – u raadt het al – de rivier ‘de Samson’. De rotsen die u omringen bevatten tal van grotten en holen, waaronder de beroemde Grotten van Goyet, op nauwelijks enkele kilometers. De vallei dankt haar typische charme aan verschillende factoren: ze ligt ingebed tussen steile hellingen en pakt uit met opmerkelijke rotspartijen, een weelderige plantengroei en een leuk kronkelend riviertje. Zij is overigens geklasseerd als natuurreservaat en in dien hoofde beschermd door een sectorplan. De Samson, vroeger Houyoux genoemd, ontspringt op de hoogtes van Gramptinne en werpt zich 16 km verder in de Maas, in het dorp Samson. Zijn verval is een van de sterkste van de Maasvallei (gemiddeld 1,10 m op 100 m). Het is een snelstromend riviertje en zijn waterstanden kunnen verrassen want tijdens zijn loop wordt het gevoed door andere beken die komen van Sorée, Florée, Sorinne, Courrière en Faux. In Gesves, Mozet en Thon-Samson liet de Samson een tiental molens draaien die actief zijn gebleven tot vorige eeuw. Het water van de Samson is zuiver, wat de universiteiten van Namen en Luik heeft toegelaten een pilootproject op te starten met de naam ‘Meuse Saumon 2000’. Het project mikt op het uitzetten van de Atlantische zalm in het Maasbekken en het herstel van zijn volledige levenscyclus. Zo zijn er sinds 1988 bijna 1,5 miljoen jonge zalmen uitgezet in Belgische rivieren, waaronder de Samson.

12 Rue du Bief 5300 Andenne
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Saint-Firminkerk

De Saint-Firminkerk, opgetrokken in kalk- en zandsteenblokken, is een romaans geïnspireerde kerk die verschillende keren werd aangepast. Het gebouw onderging een grote verbouwing in de 19e eeuw. Toen werden twee zijbeuken toegevoegd aan de middenbeuk en het koor werd navenant aangepast. Over de oorsprong van de kerk tast men in het duister. Waarschijnlijk stond hier aanvankelijk een eenvoudige kapel die afhing van de parochie Sclayn en gewijd was aan Saint Jean-Baptiste. Het was pas in de 19e eeuw dat ze officieel aan Saint-Firmin werd gewijd. De toren van Saint-Firmin reikt 15,10 m hoog, hij heeft schietgaten en luchtspleten. Door zijn vorm en zijn functies, gelijkt hij op de torens van Seilles en Sclayn. Het interieur van de kerk onderging wijzigingen die het aspect drastisch veranderden. De rondboogarcades die het romaanse schip structureerden, werden in de 19e eeuw vervangen door zuilen. De zijbeuken werden ingrijpend verbouwd in de 18e eeuw. Het is vrij waarschijnlijk dat de romaanse kerk een platte absis had, die werd afgebroken en deels werd herbouwd in de 19e eeuw. Tijdens de reconstructie van het koor werden de romaanse vensteropeningen identiek nagemaakt, met hergebruik van enkele oude stenen. Wat betreft de liturgische voorzieningen werden 3 neoclassicistische altaren en een 19e-eeuwse preekstoel in het schip geplaatst tijdens de uitbreiding. Deze preekstoel bevatte 18e-eeuwse gebeeldhouwde houten panelen met de voorstellingen van de Maagd, Johannes de Doper en Christus. Deze panelen zijn momenteel toegevoegd aan het hedendaagse altaar (1963). In de 20e eeuw begon een nieuwe transformatiecampagne: het origineel tracé van de romaanse arcades kwam er terug, het altaar kwam dichter bij de gelovigen te staan, een plaasteren Christus werd opgehangen in het koor, een doopvont in blauwe steen werd gerealiseerd door Jean Willame, de polychromie van sommige beelden werd hersteld, het glaswerk werd weer in lood gezet en de vensters van het koor werden voorzien van werken van Louis-Marie Londot, een befaamd schilder uit Namen. Wist u dit? In de zuidelijke zijbeuk bevindt zich een grafsteen in renaissancestijl. Hij hoort toe aan Jean de Namur, eigenaar van de Cense de Dhuy, bastaardzoon van de graaf van Namen, overleden in 1569. Info: Saint-Firmin is lid van het Open Kerken netwerk. Het gebouw is dus van 15 juni tot 15 september elke zondag toegankelijk van 10 tot 12 u en van 14 tot 18 u. Gelieve de erediensten niet te verstoren tijdens uw bezoek.

5300 Rue du Centre 5300 Andenne
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Boerderij Vaudaigle

‘La Ferme de la Vaudaigle’, gebouwd in de 17e en 18e eeuw, was vroeger een versterkte boerderij die omgeven was door een slotgracht. Ze werd in U-vorm opgetrokken in kalksteen, maar onderging verbouwingen in de loop van de 19e eeuw. Een groot deel van de site is vandaag geklasseerd. U ontdekt de poort waarvan het midden gewijzigd werd in een gedrukte boog, met bovenaan een (hergebruikt) blazoen en de inscriptie: ‘Seigneur Wathyer de Fossez dit / Gerbehay capitaine et / damoiselle Françoise de / Vervy son espeuse. 1615’. Op de zuidoostelijke hoek bevindt zich het hoofdgebouw in L-vorm in de traditionele stijl uit de eerste helft van de 17e eeuw. Het heeft twee niveaus die verlicht werden door verankerde kruisvensters die vandaag bijna allemaal gedicht zijn. De uitspringende vleugel werd opgehoogd in de 18e eeuw en was voorzien van kruisvensters. Waar de twee gebouwen samenkomen, bevindt zich een vierkante toren waarin zich de gemeenschappelijke trap bevindt. U ontdekt ook een ronde toren met 4 niveaus, die voorzien is van schietgaten en kleine verankerde vensteropeningen met een rechte bovendrempel. Op de top bevindt zich een duiventil. In het verlengde van het hoofdgebouw situeren zich de stallingen uit de 17e eeuw, met een ontdubbelde rondboogpoort uit 1634. Het metselwerk verraadt verschillende verbouwingen. In het noorden ten slotte, bevindt zich de schuur met poorten die vernieuwd werden in de 19e eeuw en in de verlenging stallingen uit het midden van de 18e eeuw.

- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Oude gemeenteschool van Groynne

De eerste school in Groynne die ooit werd vermeld, dateert van de eerste helft van de 19e eeuw. Op 30 september 1844 kocht de Gemeenteraad een terrein voor de bouw van een school. Een schoolzaal en een logies voor de onderwijzer werden gebouwd voor de som van 1.990 frank. M. Poskin, die tot dan een privéschool had in het dorp, werd officieel aangesteld als onderwijzer. Hij werd in 1851 vervangen door M. Baras die in 1883 op zijn beurt plaats ruimde voor M. Delhaise. In 1889 besliste de Gemeenteraad om een nieuwe school te bouwen met 2 klassen voor jongens en 1 voor meisjes, samen met apart logies voor de onderwijzer en de onderwijzeres. M. Debrun, een aannemer uit Andenne, begon de werken in 1892, naar plannen van architect Pirnay uit Luik. Het gebouw dat we hier zien, is dus de oude gemeenteschool van Groynne. In de jaren 1950 waren er 6 klassen, naast de kleuterklassen, die onder de hoede stonden van onderwijzers en onderwijzeressen. De documenten en foto’s van de website ‘Bibliotheca Andana’ (de levende herinneringen van de gemeente Andenne) tonen de scheiding van de meisjesschool en de jongensschool, de gescheiden lessen, de kamers enz. Het voormelde eerste gebouw dat dienstdeed als gemeenteschool, bevindt zich iets verder, rechtover de kerk. In 1927 herbergde het Café Verlaine, uitgebaat door Jules Verlaine die er woonde met zijn vrouw, zijn 5 zonen en zijn dochter Suzanne. Zij herinnert zich dat ze als kind tussen de klanten liep en hen vanop de bovenverdieping zag dansen tijdens de dorpskermis. Zij herinnert zich het kaartspel, het kegelspel, de boeren en de mijnwerkers die na het werk iets kwamen drinken, enkele vaste klanten die iets te veel hadden gedronken en die naar huis trokken… geleid door hun paard. Er waren heel weinig auto’s in die tijd en het café was een plaats om zich te ontspannen. Suzanne zou overigens het café in 1956 overnemen en het gedurende 60 jaar uitbaten!

4 Rue Groynne 5300 Andenne
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Kasteel van Haltinne

In een typisch landschap van de Condroz, bezaaid met bossen, weiden en akkers, beslaat het domein van het kasteel van Haltinne een oppervlakte van bijna 250 ha. Het is volledig omringd met water en het is de Strouvia beek die de slotgrachten en de vele vijvers op het domein bevoorraadt met water. Het vierkante kasteel is in de 17e eeuw gebouwd met rood bepleisterde bakstenen en kalksteenblokken en wordt geflankeerd door vier vierkante hoektorens. Het verkeert nog steeds in zeer goede staat en is opgenomen als uitzonderlijk erfgoed. De families de Groesbeeck, de Mérode, de Tignée, Goer de Herve en momenteel de familie Lamarche waren de belangrijkste eigenaars van dit kasteel dat na branden in 1674 en 1684 gerenoveerd en door de eeuwen heen aangepast werd. Voorheen stond hier een versterking uit de 14e eeuw, maar het was enkel een donjon waarvan nu nog enkele ruïnes resten op 500 meter van het huidige kasteel. De gevel met zijn 18 traveeën – wat zeldzaam is in Wallonië –, zijn leiendak en zijn stenen kroonlijsten zijn opmerkelijk. Een ophaalbrug, weggenomen in 1889, gaf toegang tot het binnenplein, na het passeren van een vierkante poort-toren met twee niveaus, die gelijkenis vertoont met de vier hoektorens. Omdat het kasteel helaas niet kan bezocht worden, moet u zich tevredenstellen met een blik aan het ijzeren hek, dat zelf ook een hele geschiedenis kent: het was eerst aangeboden aan koning Leopold II voor zijn kasteel in Ciergnon, maar de koning wilde het nochtans schitterend bewerkte hek niet. Het was dan te zien op de Wereldtentoonstelling van Antwerpen om uiteindelijk in Haltinne te worden geïnstalleerd. Het domein van het kasteel van Haltinne maakt deel uit van het uitzonderlijk erfgoed van Wallonië.

12 Rue de Haltinne 5340 Gesves
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter
image du object

Saint-Pierrekerk

Andenelle is een van de oudste dorpen van Andenne. De plaats was al bewoond in Gallo-Romeinse tijden, dat is gebleken uit de vele archeologische opgravingen. De Saint-Pierrekerk van Andenelle werd gesticht in de 12e eeuw en werd gebouwd met kalk- en zandsteenblokken. Uit haar romaanse periode behield ze enkel haar toren en middenbeuk met 5 traveeën. De rest van het gebouw kende tal van restauraties in de 16e, 19e en 20e eeuw. Bij de toegevoegde neoromaanse elementen horen de twee actuele toegangen, het plafond en de zijbeuken (verbreed en met een overkapping met veel vakken en gekoppelde vensters die relatief onconventioneel zijn). De kerktoren dateert van de 12e eeuw en kende slechts enkele heel kleine aanpassingen. Zijn origineel karakter is dus gemakkelijk te herkennen: vierkante toren met 4 niveaus, met schietgaten en aan elke gevel een ventilatieopening. Hij heeft een toegangsdeur op de eerste bovenverdieping (momenteel deur van de zanggalerij). Het romaanse schip, 5 traveeën lang en voorzien van een platte apsis, werd verbouwd in verschillende etappes. In de 16e eeuw werden de romaanse zuilen vervangen door gotische in Maaskalksteen. In 1860 werd het schip vergroot door toevoeging van een groot transept dat oorspronkelijk niet op de plannen voorzien was. De zijbeuken van hun kant ondergingen ook grote aanpassingen. Zij werden herbouwd en verbreed in 1860 en 1923, datum waarop hun dak uit één stuk vervangen werd door een dak met meerdere vakken. Het koor met oorspronkelijk een platte apsis werd afgebroken en in 1860 vervangen door een neoromaans koor. Het bevat niettemin nog steeds een oud voorwerp, namelijk een tabernakel uit de 14e eeuw dat vroeger ingevoegd was in de buitenzijde van de kerk en in het koor werd geplaatst in 1922. Sommigen denken dat dit het romaanse tabernakel was dat hoorde bij het eerste altaar van de kerk, maar dat lijkt weinig waarschijnlijk. Wist u dit? De eerste twee zuilen van het schip zijn bijzonder, zowel vanwege de figuren die in de kapitelen zijn gebeeldhouwd als vanwege de twee wijwatervaten waarvan er een versierd is met naïeve figuren (het zou kunnen gaan om portretten van milde schenkers).

22-26 Rue des Moulins 5300 Andenne
- GAL Meuse@Campagnes -
Consulter