Les rochers de Saint-Julien

Saint-Julien, een Romeinse soldaat die zich in de 4e eeuw tot het christendom bekeerde en door keizer Diocletianus werd gemarteld, vond zijn toevlucht in het bos van Drouilles voordat hij bij Brioude in de Haute-Loire werd onthoofd. Rondom hem zijn een aantal geloofsovertuigingen ontstaan.
Volgens de plaatselijke legende roept elke spleet van deze granieten chaos beelden van voorwerpen op. Het is bijvoorbeeld mogelijk om het bed, de zetel en de tafel van Saint-Julien te herkennen. Ook zou een van de cupules, regelmatig gevuld met water, de plek zijn waar de poot van het paard van Saint-Julien terechtkwam, waardoor het water eruit gutste. Na verloop van tijd werd deze depressie bekend als de fontein van Saint-Julien. Deze bron, waarvan wordt gezegd dat het water nooit opdroogt, was de ontvanger van talrijke donaties van munten om regen, goed weer of bescherming voor de gewassen te brenge