Maison-Musée de l'Armateur

Het Maison de l'Armateur is een van de laatste overblijfselen van het 18e-eeuwse Le Havre. Het is gebouwd op vijf niveaus rond een verbazingwekkende lichtkoepel en is noch een museum noch een privéwoning.

Paul-Michel Thibault (1735-1799), architect van de vestingwerken, fonteinbouwer voor de stad Le Havre en grootgrondbezitter, besloot rond 1790 een huis te bouwen in een deel van de stad dat de rijkste mensen aantrok. Het huis moest de bekendheid van de eigenaar waardig zijn en bewondering afdwingen. Het is verdeeld over vijf verdiepingen, met een begane grond die wordt gebruikt als opslagplaats en stal, een entresol en drie bovenverdiepingen. De kamers volgen elkaar op in een stralend plan rond een achthoekig dakraam, wat zorgt voor een originele manier van dwalen en een heel speciale sfeer.

De prachtig geordende gevel in essenhout is typerend voor de Lodewijk XVI-architectuur en de terugkeer naar het classicisme, met zuilen, entablatuurvensters, balusters en een bovenste kroonlijst.

In 1800 kocht Martin-Pierre Foäche (1728-1816), een rijke koopman en gemeenteraadslid, het huis om er zijn familie-winterverblijf van te maken en er zijn handelskantoren te vestigen. Hij deed vervolgens een beroep op een andere architect en familievriend, Pierre Adrien Pâris (1745-1819). Hij was een voormalig tekenaar in het kabinet van de koning, een inwoner van Besançon en de schepper van een aantal luxe eigendommen in de regio. Aan hem hebben we het houtwerk en de stucdecoraties te danken die we vandaag de dag nog steeds kunnen bewonderen.

Het museum is als een huis, met een studeerkamer, keuken, eetkamer en woonkamer? Op de eerste verdieping zijn de architectuur en het decor bijzonder zorgvuldig: zeldzame en exotische houten parketvloeren liggen naast stenen vloeren met geometrische patronen. In elke kamer doen de tentoongestelde meubels en decoratieve kunst denken aan het interieur van een rijke koopman die hier eind achttiende en begin negentiende eeuw woonde.