De groeve van de Alouette

De groeve van de Alouette is een vroegere exploitatie op het grondgebied van het dorp Menil-Favay, die al in 1899 actief zou zijn geweest. In tegenstelling tot de andere groeves van de regio die kalksteen winnen, werd hier, op een dikte van zowat twintig meter, een soms vrij harde Eifelien zandsteen (kwartsiet) gewonnen. Deze ontginning diende zeer waarschijnlijk aanvankelijk voor de productie van ruwe of gepolijste bouwstenen, die terug te vinden zijn in de gebouwen van het dorp Ménil-Favay. Het exploitatiebedrijf produceerde ook granulaten voor wegbekleding, zoals blijkt uit de overblijfselen van de breekinstallaties die nog deels te zien zijn op de site. Na de stopzetting van de exploitatie kocht de gemeente Hotton in 1983 de groeve, die daarna enkele jaren diende als stortplaats (1985). Sinds 2012 is de site officieel een domaniaal natuurreservaat (DNR). De fauna en de flora zijn er beschermd. Het is verboden om bloemen te plukken. De rust van de plek moet in acht genomen worden. Hier komen geregeld schapen en geiten grazen. Ze wieden
volledig natuurlijk en houden zo de biodiversiteit van de site in stand. De groeve geeft het contact met de kalkgesteenten aan die al te zien zijn in het noordfront van de exploitatie. Deze ligging op het raakvlak tussen enerzijds de zandsteen met kwarts als belangrijkste mineraal en anderzijds de kalksteen, met calciet als belangrijkste bestanddeel, zou onder meer aan de oorsprong liggen van de aanwezigheid van uitzonderlijke flora, onder meer voor zijn zeer rijke populatie van orchideeën. De site zou verschillende reptielen en niet minder dan 34 verschillende soorten nachtvlinders herbergen. De groeve torent uit boven de vallei van de Agauche en een deel van het ontginningsafval leidt de waterloop af en verhult een verdwijningsgat (perte), verbonden aan de ondergrondse rivier van de grot van Hotton.