De Open Velden Wandeling

Dit neoclassicistische gebouw werd in 1766 op de plaats van een voormalige kerk gebouwd. Het heeft een westelijke toren, omringd door kwartcirkelvormige bijgebouwen, een driebeukig schip, door Toscaanse zuilen gescheiden, een koor met twee traveeën en een vlakke koorafsluiting, waaraan in het noorden een kapel en in het zuiden de sacristie is vastgemaakt. Het is van baksteen en kalksteen gebouwd. De kerk is nog steeds door het dorpskerkhof omgeven.

Het werd in 1954 tussen de kerk en de pastorie gebouwd en is het werk van de heer Martin Collard uit Bioul-lez-Duves. Het is van 36 ton natuursteen gemaakt, afkomstig uit de steengroeven van Arbre.

Het oorlogsmonument werd in 1946 op het plein voor de kerk en het voormalige gemeenschapshuis opgericht door de heer Demeuse uit Ans, en het smeedijzeren hek eromheen werd door Joseph Dethier, een plaatselijke smid, gemaakt. Het waren niet alleen tanks die in mei 1940 in de omgeving van Merdorp botsten, maar ook soldaten. Veertien Franse soldaten verloren het leven in hevige gevechten, sommige met bajonetten, waaronder meerdere in het witte huis tegenover het monument.

Rechts van het oorlogsmonument is het grote gebouw uit 1880 de voormalige onderwijzerswoning, waarachter zich het klaslokaal van de jongens bevond. Twee kamers in het gebouw waren voor de gemeentesecretaris voorbehouden. In die tijd was de meisjesschool al op de plaats van de huidige school in de Rue du Marquat gevestigd. Na de fusies van de gemeenten in 1977 werd het gebouw voor een kleuterklas gebruikt, aangezien het gemeentehuis niet meer in gebruik was. Anderzijds nam het aantal leerlingen in de lagere klas geleidelijk af, zodat de meisjes en jongens in dezelfde klas werden ondergebracht. Een paar jaar later werd de lagere klas gesloten. Rond 1988 werd in de voormalige meisjesschool een "nieuwe" lagere school heropend en werden de voormalige jongensschool en het gemeenschapshuis verkocht.

Op nummer 2 van de Rue Coquiamont staat de voormalige kasteelboerderij, ook als de boerderij van Saint Columba bekend. Het was de woning van de laatste burgemeester van Merdorp, meneer Froment. In 1994 werd het tot een prachtige receptiezaal omgebouwd. De gebouwen zijn rond een omsloten binnenplaats geschikt, die ondanks talrijke verbouwingen, nog steeds de verhoudingen en elementen van het einde van de 18e eeuw bezit. De gewelfde deuropening in Gobertangesteen, uit de eerste helft van de 18e eeuw, werd in de jaren 1990 in de ommuring opgenomen.

De kapel werd in 1814 op de plaats waar de straat Coquiamont zich in twee takken splitst gebouwd, de ene richting het voetbalveld, de andere richting Jandrenouille, en is door een legende omgeven. Op een dag liep meneer Dechentinnes door de velden terug naar zijn boerderij toen er een verschrikkelijke storm uitbrak. Hij vroeg de heilige Donat om hem tegen de bliksem te beschermen, en hij keerde gezond en wel naar huis terug. Hij liet toen de kapel bouwen als dank voor de genade die hij had ontvangen. De kapel bestaat uit een schacht en een geroosterde niche van reigerkalksteen, beschermd door een moderne constructie van bakstenen die gedeeltelijk in het wit zijn geverfd.

Wanneer het graspad in een betonnen pad veranderd is, is het interessant om je om te draaien en in de verte het dorp Merdorp te zien liggen met zijn vele grote bomen, die een soort verloren eiland vormen te midden van een oceaan van verschillende gewassen.

Het pad dat u nu volgt is de oude Romeinse weg die Bavay met Tongeren en Keulen verbond. Vlakbij, aan de linkerkant, werden in 1985 twee dicht bij elkaar liggende tumuli van 4 meter hoog, met bomen en struiken begroeid, op de lijst van de Commissie voor Monumenten en Landschappen opgenomen. De aanwezigheid van deze graven doet vermoeden dat er een Gallo-Romeinse villa in de buurt moet zijn geweest, maar bij opgravingen is men er tot op heden niet in geslaagd deze aan het licht te brengen.

De paden die we nu nemen gaan door uitgestrekte landschappen waar het uitzicht ver te zoeken is. Zij maken het mogelijk dat iedereen zich bewust wordt van het begrip "openfield", dat uitgestrekte stukken land beschrijft, open zonder heggen of omheiningen. Open akkers verschenen rond het jaar 800 als gevolg van de driejaarlijkse vruchtwisseling. Het te bebouwen land werd in drie delen verdeeld: de zolen. De vruchtwisseling bestond uit een afwisseling van de bodems: op de ene bodem werd bijvoorbeeld tarwe verbouwd, op de andere haver en de derde werd een jaar braak gelegd. Het jaar daarop werden de gewassen afgewisseld. Een van de voordelen was dat het werk op de boerderij collectief kon worden georganiseerd: alle tarwepercelen werden op hetzelfde moment geoogst. Hoewel dit systeem in de 18e eeuw, met name in Frankrijk, op de helling kwam te staan door de Revolutie, die het privé-eigendom heilig verklaarde en de landeigenaren bevrijdde van de collectieve beperkingen die zij van het oude regime hadden geërfd, veranderde het open akkerlandschap niet, omdat het in de 20e eeuw een agrarisch landschap bleek te zijn dat zich uitstekend voor intensieve landbouwmechanisatie leende.

Dit is een vierhoekige kalkstenen schacht met daarop een geroosterde niche en een smeedijzeren kruisbeeld. Deze "kapel" werd door F. I. Dechentinnes en zijn vrouw M. A. Marchant in 1818 gebouwd.

De lindeboom die vlakbij staat wordt "Ziekenboom" genoemd, vanwege de aanwezigheid van een leprozenkolonie op deze plek rond 1276. Van deze aanwezigheid getuigt nog steeds de naam van de straat die we zojuist hebben doorkruist, de Rue de la Longue Vesse. Deze enigszins verrassende naam zou de vervorming zijn van "Longue Veste", een kledingstuk dat leprozen moesten dragen tijdens hun zeldzame uitstapjes.

De St. Joseph's kapel, van baksteen gebouwd en met leisteen bedekt, is aan de toepasselijke naam "Rue de la Chapelle" gelegen. Boven de deur bevindt zich een kalkstenen cartouche met het opschrift: "Voor Sint-Jozef, gebouwd door Antoine Simon de Merdorp, 1873".

In dezelfde straat, bij de uitgang van het dorp, bevindt zich de kapel Saint-Marcould aan de aftakking van de Rue de la Chapelle die naar Jandrain leidt. Het is uit het begin van de 20e eeuw afkomstig en is aan een heilige die in de 6e eeuw leefde en de stichter was van de abdij van Nanteuil in Normandië gewijd. Hij staat als een genezer van schurft bekend. Bij uitbreiding, staat hij om het genezen van steenpuisten en abcessen bekend.

Deze prachtige omheinde boerderij met gebouwen uit de 18e eeuw, heringericht in de 19e eeuw, bevindt zich op n° 10 van de Rue du Straux. Het jaartal 1882 is duidelijk zichtbaar op de ankers onder de daklijst.

Dit prachtige monumentale gebouw werd op de plaats van een oud kasteel uit de 17e eeuw gebouwd. Een deel van de muur met drie schilderachtige 18e-eeuwse torentjes is overgebleven. In de tuin werd de woning in de 19e eeuw ingrijpend gewijzigd en ingericht in de "Restauratie"-stijl. Er werd een verdieping met ramen toegevoegd en het geraamte, dat bewaard was gebleven, werd aangepast om een lager hellend dak te dragen. Tegen de omringende muur is in de stallen een deur in Gobertangesteen uit de 18e eeuw bewaard gebleven. Deze stallen, die onlangs in hun oorspronkelijke staat zijn hersteld, zijn naar het voorbeeld van de luxueuze stallen die in 1877 door de Prins van Broglie in het kasteel van Chaumont-sur-Loire werden gebouwd.