Op ontdekking in het “openfield” van Haspengouw

De paden die we nu nemen gaan door uitgestrekte landschappen waar het uitzicht ver te zoeken is. Zij maken het mogelijk dat iedereen zich bewust wordt van het begrip "openfield", dat uitgestrekte stukken land beschrijft, open zonder heggen of omheiningen. Open akkers verschenen rond het jaar 800 als gevolg van de driejaarlijkse vruchtwisseling. Het te bebouwen land werd in drie delen verdeeld: de zolen. De vruchtwisseling bestond uit een afwisseling van de bodems: op de ene bodem werd bijvoorbeeld tarwe verbouwd, op de andere haver en de derde werd een jaar braak gelegd. Het jaar daarop werden de gewassen afgewisseld. Een van de voordelen was dat het werk op de boerderij collectief kon worden georganiseerd: alle tarwepercelen werden op hetzelfde moment geoogst. Hoewel dit systeem in de 18e eeuw, met name in Frankrijk, op de helling kwam te staan door de Revolutie, die het privé-eigendom heilig verklaarde en de landeigenaren bevrijdde van de collectieve beperkingen die zij van het oude regime hadden geërfd, veranderde het open akkerlandschap niet, omdat het in de 20e eeuw een agrarisch landschap bleek te zijn dat zich uitstekend voor intensieve landbouwmechanisatie leende.