Eglise Notre-Dame de Dey (Prin-Deyrançon)

Het toponiem Deyrançon, van het Latijnse "Dei" (God) en het prelatijnse "Rançon" (rots), betekent Gods rots. Verbonden met het zuiden van het dorp door een brug, ligt Notre-Dame de Dey, geïsoleerd in de vlakte, omgeven door zijn kerkhof en een versterkte omheining met boogtorens, zeker door zijn vroegere roeping als bedevaartstop tussen Poitou en Aunis. Deze laatste werd door een team jonge Europeanen gerenoveerd volgens de plannen van de keizerlijke matrix van 1811. De Romaanse kerk is meerdere malen afgebrand en stukje bij beetje herbouwd. De 17e-eeuwse westelijke gevel wordt doorboord door een deur met een gebroken boog, geflankeerd door twee pilasters, bekroond door een veellobbige oculus en omlijst door een bescheiden steunbeer links en een hogere steunbeer rechts die een kleine vierkante klokkentoren ondersteunt.

Te zien in het park: overblijfselen van een verdwenen gehucht (gem