Kasteel van Montrognon

De toren van Montrognon ("Mons rugosus", de ruwe berg), op zijn vulkanische top die een deel van de Metropool domineert, is het enige overblijfsel van het versterkte kasteel dat in 1190 door graaf Robert 1e dauphin van Auvergne werd gebouwd.
De toren van Montrognon ("Mons rugosus", de ruwe berg), op zijn vulkanische top die een deel van de Metropool domineert, is het enige overblijfsel van het versterkte kasteel dat in 1190 door graaf Robert 1e dauphin van Auvergne werd gebouwd.

De oorspronkelijke indeling van het kasteel was trapeziumvormig, met een gordijnmuur die verschillende flankerende torens met elkaar verbond. Bovenop deze torens beschermt een systeem van kantelen en merlons de borstwering. De binnenplaats bevat de donjon, waarvan de huidige toren een overblijfsel lijkt te zijn, en verschillende woningen voor de heer en zijn familie en een garnizoen van honderd soldaten. De donjon heeft drie gewelfde verdiepingen met daarboven een wachttoren. De voorpost, tegenover Ceyrat, wordt voorafgegaan door een ophaalbrug en een gracht. Het kasteel werd in 1633 op last van koning Lodewijk XIII gesloopt. Een van de belangrijkste overgebleven torens stortte in 1828 in en een deel van de toren en een deel van de muren werden weggeblazen in februari 1840. De ruïnes werden een steengroeve voor de inwoners van Ceyrat.

In 1884 werden twee personen, Auguste Vignon en Joseph Gouny dit Naca, die een schat uit de tijd van de Tempeliers hoopten te ontdekken, bedolven onder een aardverschuiving na het graven van een put van 10 meter diep. Vignon was op slag dood. Gouny werd na zeven dagen vrijgelaten. Enige tijd verdiende hij de kost door zich op beurzen te presenteren als wonderdoener.