Campus Cézeaux

De Campus des Cézeaux werd ontworpen aan het einde van de jaren 1960 en herschrijft sinds de jaren 1980 zijn geschiedenis door hedendaagse architectuur een ereplaats te geven.
De Cézeaux Campus ligt op een basaltvlakte die nu deel uitmaakt van de stad. Het werd eind jaren 1960 ontworpen door architect Eugène Beaudoin (1898-1983), die verantwoordelijk was voor de ontwikkeling van de universiteit in Clermont. Het project omvatte gebouwen voor onderwijs, een bibliotheek, een restaurant en studentenwoningen. De historische architecten waren Daniel Badani, Jean-Louis Douat, Antoine Espinasse, Paul Lanquette en Pierre Roux-Dorlut. In die tijd werd de campus gebouwd volgens het principe van architecturale en functionele soberheid, met een rationeel plan en een systeem van geïndustrialiseerd werk. Op de site werd een prefabfabriek voor bouwonderdelen opgericht.

Op de campus staan sculpturen die de ontwikkeling van de site in de jaren 1970 weerspiegelen. Voorbeelden hiervan zijn La dématérialisation (1972) van Francis Pellerin (1915-1988), de Murs-Fontaines (1972) van Ervin Patkaï (1937-1985), en Silhouettes forming a receptacle for the teaching provided by Knowledge (1978) van Michell.

Sinds de jaren 1980 herschrijft de campus zijn geschiedenis door hedendaagse architectuur een ereplaats te geven: Polytech (architecten Bresson, Ondet, Berthon en Collet); het Corpuscular Physics Laboratory (Parijse architecten Brenac en Gonzalez); het National Institute of Research in Science and Technology for the Environment and Agriculture (IRSTEA, architecten Hauvette en Atelier 4) met zijn plantenhuid bestaande uit esdoorns; het Institut Français de Mécanique Avancée (IFMA, architecten Ameil en Jalicon), met een vorm die doet denken aan de industriële wereld; en het Laboratoire Magmas et Volcans (architectenbureau Groupe 6, Hallé), met zijn instabiele volumes die doen denken aan bewegend magma.