Verwoest dorp fleury voor douaumont

Het dorp Fleury devant Douaumont, gelegen op beboste hoogten, ontsnapte vaak aan inname tijdens de opeenvolgende invasies die volgden op de Franse Revolutie van 1789, met name die van 1792, 1814 en 1870.

Maar met de bouw van de linie van forten Séré de Rivières aan de Maaskust na de oorlog van 1870-71 zou zijn lot al snel in een tragedie veranderen, aangezien de centrale ligging tussen met name Douaumont, Souville, Vaux en het fort van Froideterre niet bepaald benijdenswaardig zou worden tijdens het grote Duitse offensief van 1916.

Aanvankelijk bracht de bouw van de omliggende forten echter een zekere welvaart dankzij een nieuwe toestroom van arbeiders en vervolgens soldaten. Tegen 1913 was de bevolking gestegen tot 422 inwoners, waardoor kleine winkels, herbergen en ambachtslieden hun activiteiten konden ontplooien naast de traditionele boerengemeenschap.

In september 1914 legde de Slag om de Marne het front enkele kilometers ten noorden van Fleury en de inwoners dachten opnieuw aan deze nieuwe Duitse invasie te kunnen ontsnappen...

In 1915 was het gebied nog volledig intact en wemelde het van de gevechts- of logistieke troepen die zich voorbereidden om naar het front te gaan of er uitrustten na hun aflossing...

Op 21 februari 1916, zodra het massale Duitse offensief begon, gelastten de Franse militaire autoriteiten de evacuatie van de inwoners naar Bras-sur-Meuse en Verdun.

Op 24 februari 1916 leidde de val van het fort van Douaumont in het noorden en de opmars van Duitse troepen en zwaar geschut tot het begin van het bombardement en de geleidelijke vernietiging van het dorp.

Het duurde echter tot de val van het fort van Vaux in het oosten op 7 juni 1916 voordat het dorp, dat nu in de frontlinie lag, snel in een wurggreep werd genomen.

Vanaf die datum werden de Duitse bombardementen onophoudelijk, waardoor zijn infanteristen het fort op 23 juni 1916 voor het eerst konden naderen en betreden.

Maar terwijl de gevechten aan beide kanten woedden, werden de ruïnes de volgende dag, 24 juni, heroverd door de Poilus... maar dit herstel was van korte duur...

In totaal werd het dorp 16 keer bezet tussen 23 juni en 18 augustus 1916, toen het uiteindelijk werd heroverd door het Marokkaanse Koloniale Infanterieregiment.

Een van de oorlogsgebeurtenissen in de gemeente was de inname door de Duitsers op 11 juli 1916 van La Poudrière, een schuilplaats onder 10 meter rots, waar kolonel Coquelin de Lisle, commandant van de 255e brigade, in de strijd sneuvelde.

In oktober en november 1916 werden de ruïnes gebruikt als uitvalsbasis voor offensieven onder leiding van generaal Mangin, die de forten Douaumont en Vaux heroverden op de vijand en de relatieve rust herstelden in het dorp, dat zes maanden lang onafgebroken werd geteisterd, tot het einde van de oorlog.

Geclassificeerd als “rode zone” en “Dood voor Frankrijk” verklaard in 1918, kreeg het in 1919 de unieke status van verwoest dorp.

De inwoners konden hun leven daar niet opnieuw opbouwen en daarom bouwden ze in 1934 een schuilkapel op de plaats van hun kerk, die volledig was afgebroken. In 1979 werd het standbeeld van Notre Dame de l'Europe symbolisch op de gevel van de kerk geplaatst om de realiteit van de Europese unie in vrede te markeren.

Twaalf jaar eerder, op 17 september 1967, werd het Monument van Verdun ingehuldigd, gebouwd op de plaats van het voormalige station van Fleury tegenover Douaumont op initiatief en in aanwezigheid van Maurice Genevoix, stichtend voorzitter van het Comité National du Souvenir de Verdun.

Dankzij de aanwezigheid van het Monument en de vele herdenkingsprojecten die sindsdien op haar grondgebied zijn uitgevoerd, is de gemeente Fleury-devant-Douaumont terecht het meest bezochte verwoeste dorp van allemaal geworden.

Bezienswaardig:

650 m botanisch pad tussen het Memorial en het verwoeste dorp.
Straatjes en wegwijzers die de straten en huizen van het verwoeste dorp markeren.
Kapel Notre-Dame de l'Europe (fresco van een piéta door de heer Lantier in 1934, gebrandschilderde ramen gewijd aan de infanterist door Gruber in 1934);
Het oorlogsmonument;
Ontdekkingspad van de Poudrière (overblijfselen van het oude wachthuis en het ravijn van de wijngaard)