Rimbaud Roche

Hunkerend naar het oneindige

'Hoe vreselijk is dit Franse platteland! Mijn lot hangt af van dit boek waarvoor een half dozijn gruwelverhalen nog uit te denken zijn. Hoe moet ik hier die gruwelijkheden bedenken…'? Nochtans is het in de familiale hoeve van zijn moeder dat Rimbaud zijn mooiste werken zal schrijven. We kunnen ons al voorstellen, wandelend in Roche, hoe de dichter op de schuurzolder de laatste hand legt aan 'Een Seizoen in de Hel'. Uit dit meesterwerk spreekt tegelijk een kordate afwijzing van zijn verleden en een verlangen naar een leven van passie, van het nu. Dit gedicht is ook een afscheid. Rimbaud ontdekt dat de westerse wereld een besloten wereld is. Na de publicatie vertrekt Arthur naar het Oosten, op zoek naar de absolute zuiverheid. Hij zal er een avontuurlijk leven leiden.
Van de woning van de familie Cuif rest nu alleen nog een muur. Waar vroeger de schuur stond, prijkt nu een gedenksteen van Rimbaud.