Bois -du-Luc

De mijnsite van Le Bois-du-Luc is een bijzondere herinnering aan het industriële tijdperk. De site is uitzonderlijk door de ongeschonden toestand en de authenticiteit van zijn erfgoederfenis, sprekende illustraties van de impact van de industrialisering op technisch, landschaps-, architecturaal en sociaal gebied.
De mijnsite behoort tot de geschiedenis van een steenkoolmaatschappij die zich onderscheidt door haar levensduur. Ze ontstond in 1685 en sloot haar deuren in 1973. In 1846 opende la Mijnschacht Saint-Emmanuel in het zogenaamde Bois-du-Luc. Deze vormde het stichtende centrum van een opmerkelijk bewaard industrieel en sociaal complex. Tegenover de werkplaatsen bestaat een opmerkelijk arbeidersdorp uit een woningcomplex en een geheel met sociale, culturele, feestelijke en religieuze voorzieningen die gebouwd werden tussen 1838 en 1923. Sinds 1983 werd er het eerste Ecomuseum van België gehuisvest met de bedoeling het industriële erfgoed te bewaren en te waarderen in zijn tastbare en ontastbare dimensies.