Hamlet van Berouze

Met zijn kapel en zijn kasteel is het gehucht Bérouze de ingang van Samoëns bij aankomst vanuit Taninges. Met zijn kapel en zijn kasteel is het gehucht van Bérouze de ingang van Samoëns bij aankomst uit Taninges. Het wordt doorkruist door het kleine riviertje Lachat dat is bedijkt, omdat het soms de provinciale weg onderbreekt.
In de 18e eeuw, toen het hertogdom Savoye gedeeltelijk door Spanje werd bezet, trouwde de kapitein van een in Samoëns gestationeerd bataljon met een meisje uit het kasteel. Toen de oorlog eindigde, keerde de man terug naar Spanje en liet zijn zwangere vrouw in de steek. Toen het kind, een meisje, een vrouw werd en de toestemming van haar vader om te trouwen zocht, was hij de rijke gouverneur van de provincie Cadix geworden. Spijtig genoeg maakte hij dit meisje, dat hij nooit gekend had, tot zijn erfgename. De schoonzoon werd rijk en was de weldoener van het Savoyaardse gehucht. Hij stichtte een hogere school ter bescherming van de vuurvaste priesters tijdens de Revolutie. Deze school was gevestigd in het kasteel.

Het kasteel van Bérouze werd gebouwd aan de ingang van Samoëns, op de weg die van Taninges komt, aan de andere kant van de kapel die gewijd is aan de heilige Petrus en Paulus. Dit herenhuis uit de 17de eeuw werd gebouwd naast een vierkante toren uit de 17de eeuw. Het werd gebouwd door Bernard Ducis, de boer van de prins en voormalig heer van Saint-Jeoire. In zijn testament uit 1660 deed de voormalige heer een schenking voor de bouw van een kapel tegenover het kasteel. Deze kapel werd oorspronkelijk gebouwd op de Col de Coux. Waarschijnlijk verdween ze in 1476, tijdens de invasie van de Walliser troepen.

De huidige kapel, gelegen in het gehucht van het dorp Septimontain, dateert van 1481. Het behoort tot de negen bestaande kapellen in de gehuchten van Samoëns. De kapel onderging een restauratie in 1660, zoals blijkt uit de Latijnse inscriptie op de gevel: "Edel Bernard Ducis heeft mij gelukkig opgevoed ten koste van hem in het jaar van de Heer 1660". De Bérouzekapel verloor haar klok tijdens de Revolutie en herstelde deze in 1824. De laatste restauratie vond plaats in juni 2010.