De Neolithische Vuursteengroeven in Spiennes

In ‘Silex's’, het interpretatiecentrum van de neolithische mijnen van
Spiennes, kan het publiek vanaf april 2015 alle facetten van deze
archeologische site met internationale faam ontdekken. Dankzij het
centrum zal de archeologische site beter beschermd, benut en
toegankelijk zijn. De bezoeker zal er didactische parcours kunnen volgen
en in het paviljoen de archeologische opgravingen van boven kunnen
bewonderen. Bezoekers die hiertoe in staat zijn, kunnen mits reservering
tot 9 meter diep afdalen naar een echte neolithische mijn - een absolute
aanrader. Ga zelf op ontdekking van een buitengewone archeologische
site! De site van de mijnen van Spiennes werd in het jaar 2000 erkend
door de Unesco. Het is één van de oudste en grootste silexmijnen in
Europa die zich op 6 kilometer van Mons uitstrekt over meer dan 100
hectare met duizenden mijnschachten. De site is een getuigenis van de
eerste sedentaire gemeenschappen en vormt een uitzonderlijk
onderzoeksterrein. De neolithische mens groef mijnschachten tot 16 meter
diep en beschikte over de nodige technieken om grote silexplaten die
soms honderden kilo's wogen naar boven te halen. Daarnaast werden ook
gespecialiseerde kaptechnieken gebruikt die vandaag erkend zijn als
getuigenis van het menselijke vernuft. De site werd in 1867 ontdekt
tijdens graafwerken voor een spoorlijn tussen Mons en Chimay, en
sindsdien worden er opgravingen gedaan. De oudste mijnen en kapplaatsen
in Spiennes gaan terug tot 6.400 jaar geleden. Naast een uitzonderlijke
hoeveelheid silexschilfers op de grond - het bewijs dat het naar boven
gehaalde silex ook ter plaatse gekapt werd -, leverden de opgravingen
ook duizenden voorwerpen op, zoals bladen in silex, aardewerk en resten
van fauna en menselijke skeletten. In de buurt werd er ook een
neolithisch dorp met een omheining gevonden, maar dat werd tot op heden
nog niet nader verkend.