De kerk van Sainte-Marguerite de Tihange

De oorspronkelijke kern van dit gebouw, opgetrokken in zand- en kalksteenblokken, dat vroeger omringd was door een kerkhof, zou zich situeren in de 13e eeuw. De fysionomie werd licht gewijzigd in de 16e en de 18e eeuw. De kerk bestaat uit een vooraan gelegen toren, drie beuken met twee traveeën, een pseudotransept met laterale kapellen, een koor met een platte apsis, een sacristie en een ruimte met de doopvont.

De oostelijke toren heeft een onderbouw, twee niveaus en een achthoekige spits van leisteen. Het schip is toegankelijk via een portaal uit een onbekende periode in een van de zijbeuken. Zij zijn, net zoals het schip, bekroond met een zadeldak in leisteen dat de sporen draagt van de hiervoor vermelde verbouwingen, die ook betrekking hadden op het relatief diepe koor en de kapellen van het pseudotransept.

De decoratie van het interieur is vooral opmerkelijk voor wat betreft het plafond in stuc van het schip (18e eeuw) en een muurschildering uit het einde van de 15e eeuw of het begin van de 16e eeuw, die Sint-Christoffel met een kind op de arm voorstelt op een bijzondere manier. Het meubilair dateert grotendeels uit de 18e eeuw, met uitzondering van de doopvont die het daglicht zag in de 14e eeuw. Ten slotte zijn er ook nog de grafmonumenten, van de 14e tot de 18e eeuw, die men zowel in het interieur als in de ruimte rond de kerk aantreft.

Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933