De ijskelder

Het hospitaal Onze-Lieve-Vrouw met de Roos heeft zijn ijskelder, daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, bewaard.

Voordien werd de ruimte ingenomen door een kerkhof voor de arme zieken. Dit kerkhof zal pas in 1837 verlaten worden uit zorg voor de hygiënische voorschriften, dit naar aanleiding van een sluitingsbesluit uitgaande de gemeenteraad. In de toekomst zouden kerkhoven enkel buiten de omwallingen een plaats vinden.

De ijskelder schuilt onder de berg aarde die u voor u kunt zien. De bomen en hun bladeren hadden als taak de ijskelder te schaduwen tijdens de warme zomermaanden. De ingang van de ijskelder is in het noorden gelegen en een trap brengt ons tot 3 meter onder de aardlaag. De kleine kamer hieronder gelegen, zowat 4m² groot, is de eigenlijke koelruimte, voorzien om verse voedingswaren (vlees, groenten en melkproducten…) te bewaren.

 De opslag van het ijs gebeurde in de aanpalende enorme cilindrische put. De bakstenen wanden werden met stro bekleed om een betere isolatie te verkrijgen. Het gat in de bodem diende om het smeltwater af te voeren.

Sommige geschriften wijzen op de aanwezigheid van een anderhalve meter ijs in de maand augustus. De kloosterlingen gebruikten ook brokken ijs om kompressen of frisdranken voor de zieken klaar te maken.

De werking was dus niet enkel heel doeltreffend maar ook heel milieuvriendelijk, aangezien op natuurlijke wijze, met de ijsblokken van de nabijgelegen Dender, voor afkoeling werd gezorgd.

De ijskelder van het museum was tot op het einde van de eerste wereldoorlog nog in werking.