Het fort van Loncin

Het fort van Loncin maakt deel uit van de fortengordel rond Luik, die van 1888 tot 1891 werd gebouwd door generaal Brialmont (1821-1903). De gordel telde twaalf forten in niet-gewapend beton. Zij lagen half onder de grond en waren voorzien van koepels die bescherming boden aan houwitsers, kanonnen en machingeweren. Zes grote forten, driehoekig van vorm – Barchon, Fléron, Boncelles, Flémalle, Loncin en Pontisse – werden afgewisseld door zes kleine vijfhoekige forten – Évegnée, Chaudfontaine, Embourg, Hollogne, Lantin en Liers – en onderscheidden zich door een licht betere bewapening en een sterker garnizoen. De forten vormden een bijna perfecte cirkel en lagen op dominante posities, op afstanden tussen 7 en  9 km van de stad. De onderlinge afstanden waren vrij beperkt zodat de forten elkaar konden verdedigen met hun artillerie. Loncin verdedigde de grote weg en de spoorweg naar Brussel. Het fort geraakte op 7 augustus 1914 betrokken bij de slag om Luik. Het stond onder bevel van commandant Naessens die generaal Leman had vervoegd, de verantwoordelijke voor de fortengordel. De 550 artilleristen en infanteristen zouden acht dagen weerstand bieden tegen de aanvallers die ten einde raad het meest moderne van de Krupp-kanonnen lieten aanrukken, de 'Grosse Bertha', die hier voor het eerst werd ingezet tijdens de oorlog. Op 15 augustus, om 17.20 u, bracht een obus met een diameter van 42 cm en een gewicht van bijna 800 kg een fatale slag toe aan het kruitmagazijn, dat ontplofte en 350 soldaten bedolf onder het puin. 250 van hen rusten nog altijd onder de blokken uiteengereten beton. De vereniging 'Front de Sauvegarde du Fort de Loncin' biedt bezoekers een nieuw scenografisch parcours aan, even aangrijpend als indrukwekkend, over het dagelijkse leven in het fort, zijn laatste momenten en de heldhaftigheid van zijn verdedigers.

Geklasseerd op 11-06-2004