Le château de Montaigle

De burcht van Montaigle werd gebouwd op een kalkmassief in een meander van de Molignée. Deze site werd al bewoond sinds de IJzertijd (450 voor J-C) en kreeg een militair belang op het einde van de Romeinse tijd, toen er een klein garnizoen werd gevestigd (270 na J-C). Tijdens het late keizerrijk werden militairen van Germaanse origine gekazerneerd in hutten van hout en leem. Deze wisselende bezetting hield aan tot in het midden van de 5e eeuw.

In het begin van de 12e eeuw werd de verlaten heerlijkheid gekocht door Gilles de Berlaymont die er een vierkante toren liet optrekken. Deze donjon op de rots kwam in 1298 in handen van de graaf van Namen. Hij liet er een residentie bouwen die verdedigd werd door een ronde toren. De bijgebouwen en de waterput bevonden zich rond het binnenplein. De burcht, gebouwd volgens de principes van Filips-Augustus (namelijk een verdedigingsmuur met torens op gelijke afstanden), werd aangepast in de 14e eeuw en gewijzigd in de 15e eeuw. De torens verloren hun defensieve functie en er werden comfortelementen voorzien (latrines, open haarden, ingebouwde kasten, trappen, bijkomende verdiepingen, kelders, watertanks...).

De site van Montaigle zou dit uitzonderlijk aspect behouden tot in 1554, datum waarop het het kasteel opging in de vlammen. De verloedering van de ruïnes werd pas gestopt in 1965 door consolidatie- en opfrissingswerken.

Geklasseerd op 25-10-1946 en 11-11-1981

Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië