De oude burcht van Franchimont ligt op een rotsplateau aan de samenvloeiing van drie rivieren waarvan hij de valleien controleerde. De eerste vermeldingen van een burcht dateren van de 12e eeuw, maar waarschijnlijk was hij al de eeuw daarvoor opgetrokken om de oostelijke grens te beschermen van het jonge prins-bisdom Luik. De oudste delen, in het centrum, bestaan uit een gebouw en een donjon in lokale zandsteen. De zuidelijke vleugel van deze rechthoekige constructie zou de residentie van de heer zijn geweest. Een brand op het einde van de 14e eeuw leidde tot het herstel van de buitenzijde van de burcht, waarbij in het verlengde van de oude donjon twee torens werden bijgebouwd die met elkaar werden verbonden en zo een stevige constructie vormden. Die verbouwing is bewaard gebleven tot een hoogte van 20 meter. Later bleek dat ze niet aangepast was aan de vooruitgang van de artillerie die op het einde van de middeleeuwen op het toneel verscheen. De burcht werd in de 16e eeuw voorzien van een buitenmuur die een onregelmatige vijfhoek vormde en voorzien was van vijf grote ronde torens. Maar ook die constructie was snel achterhaald. Nadat de burcht zijn defensieve functie definitief had verloren, werd hij een bisschoppelijke residentie en een gevangenis. Op het einde van de 18e eeuw werd hij definitief verlaten tijdens het tumult van de Franse Revolutie.
Geklasseerd op 24-07-1936
Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië