Le Waux-Hall

Uitgekiend ingeplant buiten het centrum van Spa, bij de wegen die naar de bronnen leiden die de faam van de oude kuurstad hebben gevestigd, ligt de Waux-Hall, die een van de oudste speelzalen van Europa zou zijn. Dt werk van de Luikse architect Jacques-Barthélemy Renoz, van de stucwerker Antoine-Pierre Franck en de schilder Henri Deprez, dit grote gebouw met zijn harmonieuze proporties, werd in drie fasen opgetrokken in het laatste derde van de 18e eeuw. Achtereenvolgens kwam er het voorgebouw en de zijvleugels, het achtergebouw en de laatste vleugel die herbouwd werd in de tweede helft van de 20e eeuw. De sobere architectuur aan de buitenzijde, waarvoor baksteen en blauwe steen werd gebruikt, contrasteert sterk met het weelderige interieur met zijn stucwerk en plafondschilderingen, marmeren schoorstenen, spiegels enz. die te vinden zijn in de vijf zalen van de bovenverdieping, waaronder de balzaal. In de loop der tijden kende deze 'speel- en vergaderzaal' verschillende bestemmingen: militair hospitaal, protestantse tempel, school, weeshuis, gemeentelijk museum en zetel voor lokale verenigingen. De restauratie van de buitenzijde, de eerste fase van een globale restauratie, werd beëindigd in 2009. Het weelderige interieur heeft opnieuw zijn mooie verpakking en het monument heeft nu zijn vroegere glorie herwonnen. Het steekt in een bleekroze kleur, de hekkens in smeedijzer kregen een vergulden topje, de oude ramen zijn gerestaureerd en kregen ambachtelijk geblazen glas...

Geklasseerd op 24 -07-1936

Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië