De Saint-Barthélemykerk

De Saint-Barthélemykerk werd gebouwd in twee fasen. De eerste was in de 11e en 12e eeuw, toen het romaanse gedeelte werd opgetrokken, dat bestaat uit een vierkante toren en een schip met vier traveeën. In de 18e eeuw werden de twee zijbeuken en de twee Lodewijk XVI portalen gebouwd, op oude funderingen. Tegen dit gedeelte dat werd opgetrokken in natuursteen, werd eveneens in de tweede helft van de 18e eeuw, een koor bijgebouwd met een veelzijdige apsis, maar deze keer met gebruik van baksteen en witte steen. Een uitspringend transept vervolledigt het geheel. Ook het aspect van het interieur, net zoals een gedeelte van de sacristie, dateert uit de 18e en 19e eeuw. Ten slotte kwam er ook nog een doopkapel in de tweede helft van de 19e eeuw. Het meubilair telt onder meer verschillende grafstenen die dateren van de 15e tot de 18 eeuw, een gotische doopvont uit de 16e eeuw en een barokke preekstoel uit het midden van de 17e eeuw. Het gedeeltelijk ommuurde kerkhof paalt nog voor een deel aan de kerk, die in 1970-71 gerestaureerd werd onder toezicht van architect F. Jacques en L.-F. Genicot.

Het orgel van de Saint-Barthélemy bevindt zich in een galerij rechtover het koor. Het werd volledig herbouwd in 1831 door orgelfabrikant Charles-Louis Rifflart. Bij die gelegenheid bracht men ook enkele veranderingen aan aan de orgelkast uit de 18e eeuw. Zo werd een console versierd met een muziektrofee, die zich aanvankelijk achteraan bevond, naar voren verplaatst, voor de balustrade van de galerij. Daardoor werden enkele gesculpteerde elementen onzichtbaar en die heeft men dan ook verplaatst naar de zijkanten van de console. De rest van het decor bestaat vooral uit een reeks voluten die de centrale toren en de velden van de orgelpijpen omringen.

Kerk geklasseerd op 30/11/1960

Orgel geklasseerd op 29/08/1990