L’église Sainte-Élisabeth

De Sainte-Élisabethkerk is een gebouw in gotische en barokstijl, met op haar dak een campanile, die gewijd werd in 1588. In 1714 werd ze vernield door een brand. Ze werd nadien gedeeltelijk herbouwd in barokstijl tussen 1714 en 1730, door C. J. de Bettignies.

De barokke gevel van het gebouw werd opgetrokken in natuursteen en baksteen. Hij heeft een toren, geflankeerd door twee traptorens, en de hoekstenen zijn versierd met de afbeeldingen van een Triton (half mens - half vis) en een sirene. De toren heeft een vierkant grondplan en telt drie niveaus. De voorzijde toont een uitspringend kroonwerk en een onderbroken fronton met een vuurpot. Dit niveau is bekroond met een blinde muuropening met afgebroken hoeken, een omkadering met voluten en een fronton met het chronogram '1686'. De laatste verdieping heeft een venster van hetzelfde type, met een driehoekig fronton met een oculus, en daarboven verrijst de campanile, een open klokkentorentje. Dit laatste, gebouwd tussen 1719 en 1721, is bekroond met een lantaarntorentje en een bol met een kruis.

De kerk wordt gekenmerkt door haar afmetingen (62 m op 29 m). Zij heeft drie beuken met zestien gotische zuilen en is afgeboord met kapellen. Het interieur betrekt zijn licht via hoge gebrandschilderde ramen uit de 18e eeuw. Het koor, dat dateert uit 1730, telt drie traveeën en een platte apsis. Aanpalend zijn er twee kapellen. Het koor heeft gotische ramen, de apsis vensters. Het koor en het schip hebben een zadeldak in leisteen, de zijbeuken een langwerpig schilddak met oplangers.

Geklasseerd op 15-02-1938 (campanile) en 29-05-1952 (kerk)