De Saint-Hadelinkerk

De Saint-Hadelinkerk van Celles is een voormalige collegiale kerk in romaanse stijl, die gebouwd werd in de 11e eeuw. Ze verrijst op de plaats waar Saint-Hadelin zich had teruggetrokken op het einde van de 7e eeuw.De kerk is de erfgenaam van een monastieke stichting die vanaf de 10e eeuw een college van kanunniken herbergde en later een bedevaartsoord werd. Het gebouw is een van de eerste getuigen van de religieuze romaanse architectuur. Het werd grondig gerestaureerd in 1590 (vooral het voorgebouw), in de 19e en in de 20e eeuw. De kerk bestaat uit boven elkaar liggende, afgetekende volumes.

De gevel bestaat uit een voorgebouw, geflankeerd door twee halfronde traptorens. Er boven verrijst een westelijke toren met vier niveaus. Op de toren staat een achthoeke torenspits, omringd door vier kleine spitsen. De kerk betreedt men langs twee laterale ingangen, gelegen in de eerste travee van de noordelijke en zuidelijke zijbeuk. De gootmuren en deze van de zijbeuken en het koor worden gekenmerkt door een reeks blinde boogjes, die typisch zijn voor de romaanse stijl.

Het kerkschip en de zijbeuken strekken zich in de lengte uit over vijf traveeën. Het lage transept spring weinig uit. De noordelijke arm herbergt een neoromaanse kapel uit 1858. De viering is begrensd door een boog die fungeert als tussenschot. Het koor eindigt met een half-cirkelvormige apsis in cul-de-four met twee apsiskapellen. De kerk heeft ook twee cryptes. De ene, de westelijke, bevindt zich onder de toren en de andere, de oostelijke, onder het koor. De half-ondergrondse oostelijke crypte telt negen traveeën met ribgewelven die steunen op zuilen en pilasters.

Opmerkelijk zijn de karakteristieken van de romaanse architectuur van het Maastype, zoals het voorgebouw, de massieve toren, de platte plafonds, het horizontale karakter van het kerkschip, de eenvoud van de aankleding van het interieur en het aanbrengen van pleisterspecie, binnen en buiten.

Geklasseerd op 18-06-1947

Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië