L'église Saint-Remacle et ses orgues

De Saint-Remaclekerk is een neoclassicistisch gebouw dat werd opgetrokken tussen 1834 en 1838 door de architecten J. en A.-M. Vivroux, op basis van plannen van J.-P. Cremer, die al waren herwerkt door L.-H. Lebas. De kerk is geïnspireerd door de romaanse basilieken en verving de oude Saint-Remaclekerk. Haar mecenassen wilden de stad een prestigieus en mooi versierd geheel bezorgen...

De gevel wordt gedomineerd door een toren (gerealiseerd door L.-H. Lebas) die bestaat uit een portaal op de gelijkvloerse verdieping, twee bovenverdiepingen en twee vleugels. Het rondboogportaal vertoont een kroonwerk met triglyfen, zuilen en nissen met beelden. De eerste verdieping van de toren heeft een rondboogvenster op een draagsteen en is omkaderd door pilasters. De tweede verdieping wordt gekenmerkt door een kroonwerk gesteund door pilasters. Elke zijde aan de top is versierd met een driehoekig fronton. De twee vleugels die de toren flankeren zijn versierd met nissen en een druiplijst.

Het kerkschip telt acht traveeën met Toscaanse pijlers. Het is verlicht door vensters met een rechte bovendrempel. Men komt er binnen via een portaal met een rechte bovendrempel en een portiek met een driehoekig fronton, gesteund door twee zuilen. De gootmuren zijn versierd met medaillons die bustes van apostelen voorstellen. Het schip heeft een caissonplafond en twee zijbeuken met rondboogvensters. Opmerkelijk zijn de altaren uit de 17e en 18e eeuw, de communiebank, de preekstoel, de biechtstoelen, de doopvont en het buffetorgel dat dateert uit de eerste helft van de 19e eeuw.

Geklasseerd op 23-02-1987