De Saint-Jean-Baptistekerk

De Saint-Jean-Baptiste parochiekerk heeft een indrukwekkende toren uit de 13e eeuw, die het restant is van een donjon van een vroegere burcht. De kerk is opgetrokken in zandsteen en kalksteen en telt vier niveaus, waarbij elke verdieping afgetekend is met sierlijsten. De toren heeft zijn defensieve kenmerken behouden: een aanzienlijke hoogte van 21 m, enkele nauwe schietgaten (op het eerste niveau) en openingen om licht binnen te laten (op het hoogste niveau). Op de toren verrijst een spiraalvormige spits die geflankeerd is door kleine torentjes, bekroond met achthoekige spitsjes.

Het gebouw werd herbouwd in de 17e eeuw. Het bestaat uit een kerkschip, twee zijbeuken, een transept en een koor met een driezijdige apsis. De viering van het transept is bekroond met een veelhoekig torentje. Het kerkschip heeft zeven traveeën met spitsbogen en een onderbouw, een lijst in kalksteen, en kleine driehoekige frontons. Elk van deze frontons draagt hetzij het jaar van de bouw, hetzij de tekens 'IHS', 'AO' of 'MRA'. Twee verwijzingen naar de bouw zijn ook zichtbaar in het transept en het koor. Men ontdekt er de datum 1653, gevormd door grote kalksteenblokken. Het gebouw heeft een neogotische sacristie die gebouwd werd in de 19e eeuw (1870) door de Luikse architect E. Halkin.

Het portaal in de gevel is bekroond met een driehoekig fronton en een kruis, geflankeerd door twee openingen met spitsbogen. In 1923 kreeg de kerk er drie grafstenen bij, uit 1630, 1654 en de 18e eeuw.

Het meubilair (doopvont, orgel, biechtstoel, communiebank enz.) dateert hoofdzakelijk uit de 16e, 17e en 18e eeuw.

Geklasseerd op 5-03-1934