De Saint-Martinkerk

De Saint-Martinkerk van Aarlen is een neogotisch gebouw uit de 19e eeuw, dat de oude gotische stijl heeft overgenomen (portaal met timpaan opgesmukt met reliëfs, groot kerkschip met een triforium, steunberen). Op basis van plannen van E.Van Gheluwe, bewerkt door M. de Noyette, werd de kerk van 1907 tot 1914 opgetrokken met zandsteen van Larochette (buitenzijde), en met zandsteen en blauwe kalksteen van Sprimont (zuilen en gewelven). Dit uitzonderlijk gebouw was een echte aanwinst voor de stad Aarlen, die kort voordien was bevorderd tot hoofdplaats van de provincie Luxemburg.

De kerk heeft de vorm van een Latijns kruis en maakt indruk door haar afmetingen. Ze bestaat uit een kerkschip van 68 m, twee zijbeuken, een transept van 35 m en een koor met een platte koorafsluiting. De viering is bekroond met een achthoekige daklantaarn in lood, een werk van J. Bister. Het transept en de apsis zijn geflankeerd door achthoekige torentjes. De hoofdbeuk telt vijf traveeën met spitsbooggewelven. De massieve oostelijke toren is 97 m hoog en is bekroond met een veelhoekige spits en vier torentjes. De dakbedekking is gerealiseerd met blauwe hardsteen.

De verschillende portalen van de kerk zijn versierd met een timpaan. Het zuidelijke portaal illustreert Saint-Hubert, het noordelijke toont de heiligen Bernard, Sébastien en Catherine, en het derde portaal is een verheerlijking van de patroonheilige van de kerk, Saint-Martin.

Opmerkelijk zijn ook de gebrandschilderde ramen, de neoromaanse preekstoel in grijs marmer, het orgel en het roosvenster van de apsis, dat een diameter heeft van 8 meter en gemaakt werd door de Gentse meesterglasmaker Ladon.

Geklasseerd op 22-02-2002

Staat op de lijst van uitzonderlijk erfgoed van Wallonië