Romeinse Jupitertoren

Arlon maakt met recht en rede aanspraak op de titel « Eén van de oudste steden van België”. Het stadje bevind zich op het kruispunt van twee belangrijke Romeinse heerwegen:  Tongeren-Metz en  Reims-Trier. Deze gunstige ligging is van groot belang voor de economische ontwikkeling van de Romeinse vicus. Gedurende de eerste drie eeuwen van onze tijdrekening is Aarlen een welvarend stadje en breid zich uit langs beide kanten van de Semois en op de zuidelijke helling van de heuvel. In de loop der tijden zijn er heel wat kostbare en “beeldrijke” vondsten gedaan die getuigen van dit rijke verleden. Op het einde van het Laat-Romeinse keizerrijk wordt Gallië door elkaar geschud door de invallen van Germaanse volksstammen. De Romeinen reageren hierop met het bouwen van wallen rond de belangrijke centra in heel Gallië. De Romeinen besloten om in Aarlen de heuveltop te versterken en niet de vallei waar de vicus gevestigd was. Het castrum diende van dan af als schuilplaats in geval van aanvallen.
Om deze verschansingsmuur te bouwen gingen de Romeinen hun stenen halen in kerkhoven of recycleerden zij vernielde burgerlijke monumenten. Daardoor komt het dat een groot aantal gebeeldhouwde zandsteenblokken de tand des tijds hebben overleefd. Vele van die stenen fragmenten kwamen en komen nog steeds aan het licht bij grote constructiewerken in de omgeving van de wal.