Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk

Deze driebeukige barokkerk in baksteen en Ledische kalkzandsteen met kenmerkende plattegrond en zuidwestgevel werd in 1727 ingewijd als abdijkerk van de norbertijnen, na een bijna 100-jarige bouwgeschiedenis. Sinds 1813 fungeert ze als parochiekerk, maar abt Ferdinand Vander Haeghen had indertijd een dubbel doel voor ogen: het koor en kruisbeuken zouden dienen als kloosterkerk, het schip als bedevaartskerk. De vierkante oosttoren met zeszijdige lantaarn werd pas in 1825-1844 toegevoegd onder leiding van architect Lodewijk Roelandt (1786-1864).

Het helder, rijk versierd interieur met een opvallende stijleenheid zorgt ervoor dat deze kerk geprezen wordt als een van de belangrijkste gebedshuizen van het land en een van de volledigste kunsthistorische scheppingen van de Denderstreek. Het omvangrijke koorgestoelte en de preekstoel dateren uit de 17de eeuw en werden overgebracht uit de oudere parochiekerk, gesloopt in 1816-1828, maar de overige aankleding in classicerende barok- en régencestijl is volledig tot stand gekomen onder de leiding van abt Vander Haeghen tijdens de eerste helft van de 18de eeuw. De lambrisering aan elke zijwand van het schip omvat telkens tien geschilderde taferelen over de heiligen Cornelius en Cyprianus, waaraan de voormalige abdijkerk was toegewijd. Niet te missen is de binnenzijde van de centrale koepel, versierd met stucdecoratie.