Het nest / Le nid

SYMB 7928

Bij Montald lijkt het idealisme een verworvenheid vanaf het begin. De wereld die hij schildert is afstandelijk, volmaakt en sereen, maar heeft geen rechtstreekse banden met het nu. De dialectiek van zondeval en redding die Frederic, Delville en Fabry zo obsedeerde, blijft hier weg.

Op het decoratieve vlak liet hij zich al vroeg beïnvloeden door Whistlers experimenten voor zijn 'Peacock Room' en verbond hij de eenheid van sfeer die het kleurenpalet oproept, met een zwierige lijn. In 'Het nestje', geschilderd in het jaar waarin Horta aan het huis Tassel begon, kregen die lijnen een art nouveau karakter.

Het bloemmotief leende zich tot een allegorische transpositie van het ornament, die samenging met een doorgedreven uitzuivering van de lijn. Daarvan getuigen enkele beeldhouwwerken van Montald van na 1896. De kernachtige lijnen verraden een spirituele gesteldheid die naar ascese neigt. Ze ritmeren en organiseren de ruimte zo, dat die geen echte dieptedimensie krijgt, maar dat ze zich, zoals bij een wandtapijt, aan de oppervlakte ontvouwt.

(naar Michel Draguet, in ''Het Symbolisme in België', Brussel, KMSKB, 2010, p. 272 ; 276)