Moeder beweent haar dood kind / Mère pleurant son enfant mort

SYMB 7120

Met 'Moeder beweent haar dode' kind uit 1886 ging hij al een stap verder dan de realistische ‘documenten’ die Constantin Meuniers beelden als 'Grauwvuur' zijn. Het leed hangt niet samen met een gebeurtenis maar maakt de kern uit van het tot wanhoop gedoemde mensenbestaan.

De werken van Minne zijn doortrokken van existentiële angst. Deze leidt zijn hand wanneer hij een silhouet uit een steenblok kapt. Dan gebeurt het dat het hoofd van een vrouw in die steenmassa verdwijnt of integendeel in een gebaar van tragische opstandigheid wordt afgestoten.

De bekommernis van Minne ligt niet op het sociale maar op het psychologische vlak. Hij verkent het innerlijke leven via een beperkt aantal figuren waarop hij eindeloos varieert.

(naar Michel Draguet, in 'Het Symbolisme in België', Brussel, KMSKB, 2010, p. 253)