Een engel / Un ange

SYMB 6312

Dankzij de uitvinding van de fotografie beschikten de symbolistische kunstenaars over een nieuw instrument om de werkelijkheid te benaderen en te interpreteren, maar nog belangrijker is dat zien, ervaren en scheppen in de kunst in een nieuwe verhouding tot elkaar kwamen te staan. Khnopff had belangstelling voor de fotografie, fotografeerde zelf en volgde de evolutie van de nieuwe technieken. Hij behoorde tot de generatie kunstenaars die zich door het nieuwe medium niet bedreigd voelden in de integriteit van hun creatief bezig zijn. Net als Gustave Moreau, Alphonse Mucha, Edvard Munch en Franz von Stuck gebruikte hij foto's als ontwerpschetsen en als een voorraad herinneringsbeelden.

Bovendien was hij een van de weinige kunstenaars die gebruik maakte van de fotografische opnamen van zijn eigen werken om nieuwe originelen te creëren. Met zijn kunstenaarsgeest beschouwde Khnopff elke afdruk als een nieuw oorspronkelijk werk van een kleiner formaat, als een miniatuur. In zijn streven om van elke foto iets oorspronkelijks te maken, bewerkte hij ze stuk voor stuk. Soms benadrukte hij enkele lijnen, soms nuanceerde hij een schaduwpartij met Conté-potlood. Hij had een voorkeur voor de zachte stift van kleurpotloden, die op het matte oppervlak van de foto slechts gedeeltelijk pakten, en hoogde met een kleurtoets een mondhoek, enkele golvende haren of de val van een drapering.

In de keuze van zijn kleuren respecteerde hij niet altijd het oorspronkelijke model en zo creëerde hij door een andere interpretatie een nieuwe mysterieuze visie op een reeds vertrouwd onderwerp.

(naar Anne Adriaens-Pannier, in catalogus 'Fernand Khnopff (1858-1921)', Brussel, KMSKB, 2004, p. 249-261)