De bespotting van Christus / Le Christ aux outrages

SYMB 5302

In 1890 exposeerde Henry de Groux op het Salon van Brussel zijn 'Bespotting van Christus'. Het werk van deze erg controversiële kunstenaar lokte hevige polemieken uit. Uit Les Vingt gezet wegens beledigingen aan het adres van Van Gogh, Signac en Lautrec, nam De Groux een provocerende houding aan, in de aard van die van Ensor. Zijn schilderij is ontegenzeggelijk geïnspireerd door de 'Aureolen van Christus' en vooral door 'Jezus aan het volk getoond'.

Net als Ensor structureerde De Groux de algemene beweging door middel van het licht en een verzengend palet. Dit komt volledig tot uiting in de voorbereidende schets.

Vervuld van angst, fixeert de Christusfiguur het vluchtpunt van een compositie waarin de identiteit van elk lichaam is weggeveegd ; de bestialiteit van de massa, die bij Ensor tot een wemeling van licht en schaduw was gereduceerd, wordt weergegeven in een weidse blinde beroering.

(naar Michel Draguet, in 'Het Symbolisme in België', Brussel, KMSKB, 2010, p. 158)