De voormalige ijskast van het kasteel

Het is een dure constructie. De muren zijn dubbel en staan ver uit elkaar; twee afzonderlijke, elkaar overlappende gewelven bedekken het geheel, waardoor een isolerende luchtmantel ontstaat. Het ijs kwam van nabijgelegen watermassa's of overstroomde weiden. De ijslagen werden zorgvuldig neergelegd, zodat een minimum aan lucht in de tussenruimten gevangen bleef. Het smeltwater werd via een opvangbak op de bodem van de tank afgevoerd. Soms werd stro als isolatiemateriaal gebruikt. In onze streken verschenen in de 17e eeuw, bereikte het behoud van natuurijs zijn hoogtepunt in de 19e eeuw. Hoewel sommige exemplaren nog in goede staat bewaard zijn, zijn de meeste ijskisten niet meer dan relikwieën of herinneringen.