Landbouwgrond: Sentier Militaire

Opa: "Nu zullen we deze weg inslaan. Hij heet 'Le Sentier Militaire' of 'het militaire pad'.

Lison: "Waren er dan soldaten in Bonneville?”

Opa: "Ja. Net als de rest van België heeft Bonneville meedere oorlogen meegemaakt.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hier een observatiepost ingericht door het Duitse leger. De Duitse soldaten bleven niet in Bonneville, maar keerden er wel regelmatig terug.
Dat doet me trouwens denken aan het verhaal van Cancane.”

Lison: "Wie is Cancane?”

Opa: "Adèle Dubois, een vroegere inwoonster van de Rue Viaux. Ze speelde piano, kon heel mooi zingen en sprak verschillende talen. Maar toch was Cancane niet geliefd in het dorp. Ze woonde alleen en onderhield haar huis slecht. De mensen vertrouwden haar niet en waren bang om vlooien te krijgen.
Op een dag bedreigde een Duitse officier de inwoners van het dorp. En uiteindelijk was het Cancane die hen redde door in perfect Duits met de officier te onderhandelen.”

Lison: "Gelukkig maar dat Cancane er was! Zo zie je maar dat je nooit op het uiterlijk mag afgaan.”

Opa: "Absoluut!
Kom, we zullen wat voortmaken. We hebben nog een eindje te wandelen.”