Habitat traditionnel maraîchin

De meeste huizen dateren uit het 2e Keizerrijk, toen het natte moeras werd drooggelegd, bebost, gecultiveerd en begraasd. De boerderij, "cabane" genoemd, is gebouwd op een terp, in de lengte en parallel aan het kanaal, of is gebouwd tussen de straat en de waterweg.
De landelijke architectuur is verbonden met de plaatselijke geologie. Onder hetzelfde dak, bedekt met "tiges de botte" (Romeinse dakpannen), is het gebouw verdeeld in twee ongeveer gelijke delen. De boerderij, gebouwd van zichtbare kalksteen, bestaat uit een stal die toegankelijk is vanuit het huis en waarboven een hooizolder (een open ruimte voor de opslag van hooi en tarwe en het drogen van bonen), vervolgens een grote schuur, balet genaamd, met zijkanten afgesloten door populierenhout en ondersteund door twee essenhouten pilaren met een vierkante basis en een hoogte van 7-8 m elk (waar het gereedschap wordt opgeslagen).