Verborgen landschappen - Deel 1 - Kautenbach - Wiltz

Klein dorpje van 103 inwoners (2010) verwelkomt de start van de loop. Het heeft zich ontwikkeld op het samenvloeiingspunt tussen twee rivieren: de Wiltz en de Clerf. Het station van Kautenbach werd gebouwd op de bodem van de vallei van de Wiltz. Zijn twee takken zorgden voor de verbinding met België. De lijn richting Bastogne, gebouwd in 1888, werd verlaten in 1967 en het traject Kautenbach-Wiltz werd gemoderniseerd. Een bijzondere wetenswaardigheid is de tunnel van de lijn naar Gouvy die precies passeert op de plaats van een riviertunnel voorzien in het kader van de werken voor het kanaal Maas-Moezel, dat nooit werd gerealiseerd.

De lus volgt de vallei van de Wiltz, de rivier die het hele stroomgebied van de Noord-Eisleck vertegenwoordigt. Inderdaad, de Wiltz die zijn bron haalt bij Bastogne, leegt de beken over het westelijke deel van de Noord-Eisleck. De Woltz (Clerve), ondertussen, heeft zijn bron in de buurt Huldange, en leegt de beken van het centrale deel van de Noord-Eisleck. In Kautenbach komen de twee rivieren samen vooraleer zich over een paar meanders in de Sûre te gooien.

Aan de rand van de aangeslibde vlakte, passen de ene rotsblokken in de andere, daarbij per plek prachtige rotsoppervlakten vormend. Langs een indrukwekkende helling, bereikt het pad het mooiste uitzicht over de vallei vanop een rotsachtige klip.

Merkholtz is een gehucht dat deel uitmaakte van de parochie van Kiischpelt; de parochiekerk van Pintsch ligt op meer dan 5 km! Het dorp lijkt als vastgelijmd op de flank van de helling en is geconcentreerd zich rond de kerk en twee toegangswegen. Merkholtz beschikt slechts over een gewone halte op de spoorweg (dichtbij de molen van Merkholtz, op enkele kilometers van het dorp).

De steenhoeve van de Staat, gelegen op ongeveer een kilometer stroomopwaarts van de halte van Merkholtz, in de richting van de Wiltz, ontving in 1907 zijn eigen spooraansluiting. In 1916 werden twee andere steengroeven in de directe omgeving ook voorzien van een aansluiting op het spoor. Deze takken werden ontmanteld aan het einde van de jaren '50. LET OP: de weg loopt langs de steengroeven omhoog via hun erg steile helling!

De kreek van de Kirel en de zijrivieren vormen een hydrografisch net dat de Wiltz bevloeit, wat water uit verschillende gemeenten weg doet lopen: Wincrange, Eschweiler, Clervaux en Kiischpelt.

Weidingen is een klein gehucht van Wiltz. Momenteel onderscheidt het zich niet meer in het stedelijk gebied van Wiltz, maar heeft nog steeds een aantal charmante plaatsen zoals de straat waarvan het parcours gebruik maakt.

Vanaf 1908, roept de Nationale Liga tegen tuberculose op tot de bouw van een sanatorium in Wiltz op de site genaamd "Kaul" en naar aanleiding van de gulle gift van Jean Leopold Richard Isidore, rijke leerlooier van Wiltz. Het sanatorium werd geacht zich te integreren in een groot park van 64 hectare. Om vele redenen (de Eerste Wereldoorlog, de toegang tot drinkbaar water va n de site, enz.), konden de werken niet worden aangevangen tot 1916 om kort nadien te worden stopgezet na de dood van zijn stichter en mecenas, nadat de Nationale Liga inmiddels voor een andere site had gekozen. In een van de meest gastvrije hoeken van Wiltz, blijven nog ruïnes over van de fundamenten, begroeid met bomen en struiken.

Aan het einde van de eerste etappe bevindt zich de Wiltz - de geheime hoofdstad van de Luxemburgse Ardennen. "Villa quae vacatur Wils" (782 tot 783), wat betreft de huizen in de buurt van een waterpassage: het is in de buurt van een doorwaadbare plaats, dat de Romeinen de eerste fundamenten installeerden van wat zou uitgroeien tot een stad van meer dan 3.000 inwoners. Op dezelfde locatie werd de kerk van Niederwiltz gebouwd.