In de voetsporen van Suzanne Noël in Laon

Op 5 mei 1878 werd in de kathedraal van Laon een klein meisje gedoopt dat de geschiedenis zou ingaan als Dr. Suzanne Noël. Als wetenschapster en geëngageerde vrouw bleef ze erg gehecht aan haar geboortestad en had ze een grote religiositeit, waardoor ze haar leven lang ongetwijfeld haar keuzes voor sociale en liefdadigheidswerken heeft gemaakt.

De kunstenaars C215 en Pierre Grenier hebben in hun straatkunst een eerbetoon gebracht aan de figuur van Suzanne Noël, samen met andere figuren uit de geschiedenis van Laonnais. Suzanne Noël is een zeldzaam vrouwelijk figuur die vandaag de dag nog steeds een bron van inspiratie is en nog steeds het onderwerp is van vele eerbetuigingen over de hele wereld.

Suzanne Blanche Marguerite Gros, die de geschiedenis inging als Suzanne Noël, werd geboren in Laon op 19 januari 1878. Ze was de enige overlevende van een familie waarvan de andere leden op jonge leeftijd stierven. Haar ouders, Esther en Victor Gros, behoorden tot de burgerij van Laon en haar vader werkte als zadelmaker en carrosseriebouwer, voornamelijk voor de militaire contingenten die in die tijd in Laon gestationeerd waren.

De kleine Suzanne Gros ging naar school in een privé-instelling genaamd Pensionnat des Soeurs Carle in de rue Saint Martin. Deze instelling voor meisjes bood alleen een basisopleiding, met de basisbehoeften die nodig waren om een huishouden te runnen, wat de maatschappij in die tijd van vrouwen verwachtte. Suzanne viel op door haar behendigheid in de borduurlessen, een vaardigheid die haar later goed van pas zou komen als chirurg en haar tijdgenoten zou verbazen.

Op 19-jarige leeftijd vierde Suzanne Gros haar eerste huwelijk met de bijna tien jaar oudere dermatoloog Henry Pertat. Dit huwelijk zou beslissend blijken voor de carrière van de jonge Suzanne, want ze was het al snel beu om het huis van haar man te runnen en ging verder studeren om zelf arts te worden. Henry Pertat steunde haar onvoorwaardelijk en koos voor een moderne aanpak in een tijd waarin een vrouw de toestemming van haar man nodig had om te werken. Haar eerste man stierf na de Eerste Wereldoorlog als gevolg van een ongeluk tijdens het testen van gasmaskers voor het leger...

Tijdens Suzanne Noël's jeugd in de wijk Saint-Martin draaide het leven rond de abdij en het ziekenhuis: was dit het element dat haar roeping voor geneeskunde triggerde? Ze begon haar studie geneeskunde in 1905 en liep stage in Parijse ziekenhuizen. Ze drukte haar stempel op een gebied dat nog in de kinderschoenen stond: cosmetische chirurgie. Ze ontwikkelde talrijke technieken, waaronder facelifts, en de instrumenten om ze uit te voeren. Ze blijft het beroemdst om haar toewijding aan oorlogsgewonden met hoofdwonden, de beroemde Gueules Cassées.

Het geboortehuis van Suzanne Noël werd tijdens haar leven toevertrouwd aan het ziekenhuis van Laon om er een crèche in onder te brengen. In 1991 installeerde Soroptimist International een gedenkplaat ter nagedachtenis aan haar, omdat zij een van de belangrijkste oprichters van de organisatie was: zij richtte in 1924 de Franse afdeling op en droeg bij aan de oprichting van talrijke clubs in Europa en de rest van de wereld. Naast haar inzet voor deze vrouwenclub, die zich inzet voor mensenrechten en vrouwenrechten, was ze een fervent suffragiste en beroemd om haar hoed met het gouden borduursel “je veux voter” (“Ik wil stemmen”).

Suzanne Noël verloor haar vader toen ze nog een kind was, maar ze behield zeer nauwe banden met haar moeder, die tot haar dood in het ouderlijk huis in Laon woonde. Getroffen door opeenvolgende tragedies, met de dood van haar eerste man, haar enige dochter door ziekte en vervolgens de zelfmoord van haar tweede man, was Suzanne Noël relatief alleen na de dood van haar moeder en liet ze het familiegraf herbouwen. Suzanne Noël stierf in haar Parijse huis op 11 november 1954, 76 jaar oud.