Straatkunst ontdekken in de Champagnewijk van Laon! (deel 1)

BEBAR werd geboren in 1993. En waarom deze naam? Zoals hij zelf zegt, had hij al op jonge leeftijd een baard, gezien zijn Frans-Spaanse afkomst. Op de Ecole Nationale des Arts Décoratifs in Parijs en daarna op de Parsons School in New York leerde hij de academische technieken die hij zou combineren met zijn voorliefde voor straatkunst. Hij drukt zich uit in verschillende vormen, waaronder illustratie, beeldhouwen en tatoeëren, en exposeert zijn werk in kunstgaleries en in de straten van de steden die hem inspireren (of dat nu Parijs, New York, Rio of Havana is). Zijn inspiratie komt uit de wereld van de cartoons, en hij biedt een kleurrijk universum, zoals hier te zien is met deze twee werken in de rue des Filles en de rue Edouard-Branly. Hij wilde een abstract, aquatisch, eivormig en kleurrijk fresco creëren... vrij voor iedereen om te interpreteren zoals het hem goeddunkt.

SATR woont en werkt in Guangzhou (China) en is gespecialiseerd in dierlijke voorstellingen van katachtigen, wolven, vogels en konijnen. Hij gebruikt kwasten en spuitbussen op muren en inkt op canvas en papier. SATR maakte in 2013 haar intrede in de wereld van de straatkunst en met levendige penseelstreken en een precieze beheersing van de spuitbus geeft ze zich over aan de kunst van het filosoferen via deze krachtige dieren. Ze gebruikt meestal vier kleuren in haar voorstellingen: grijs, rood, wit en zwart. Haar sobere stijl, met een sluierachtig gevoel, brengt een dynamiek in de beweging van haar onderwerpen. Hier toont SATR een caracal die mediteert met gesloten ogen, een oproep tot kalmte ondanks de turbulentie van de buitenwereld...

Hij is geboren in Parijs op 24 oktober 1972 en is een Franse schilder, illustrator en schrijver. Hij studeerde af aan de ENSAD (Ecole Nationale des Arts Décoratifs) in 2000. Hij heeft een serie documentaires gemaakt genaamd “Les Nouveaux explorateurs”, uitgezonden en geproduceerd door Canal +, waarin hij kijkers uitnodigt om een land te ontdekken door het prisma van de stedelijke kunst. Op creatief vlak werkt hij graag rond de kindertijd en gebruikt hij zijn personages om universele boodschappen over te brengen. Hij jongleert graag met het onschuldige beeld van de kindertijd terwijl hij zijn personages in moeilijke sociale, politieke en geografische contexten plaatst.

Iemza woont en werkt in Reims, Frankrijk, en haalt zijn inspiratie uit B-filmseries en sciencefictionfilms, maar ook uit de grootschalige betonnen gebouwen in de buitenwijken, met hun minimalistische strengheid en avant-gardistische constructie. In dit fresco liet hij zich inspireren door de kathedralen van Laon en Reims, twee naburige steden - 45 km van elkaar verwijderd - die samen één monument vormen.

De aanbestedende dienst is het bisdom Soissons. De projectleider was de architect en stedenbouwkundige André Croizé (Parijs), dezelfde persoon die het ZUP ontwierp. De bouw van het Relais paroissial Notre-Dame du Sauvoir, inclusief de kerk, duurde een jaar, van december 1967 tot 22 december 1968. Het werd op 12 januari 1969 ingezegend door bisschop Bannwarth van Soissons. Van buitenaf valt het monument op in zijn stedelijke omgeving. Omgekeerd breekt de maatverhouding tussen de kerk en de omliggende nederzetting met de eeuwenoude traditie dat de kerk en haar klokkentoren het nederzettingsgebied domineren. Hier lijkt de kerk onevenredig klein te midden van de flatgebouwen. Nederigheid is het dominante kenmerk van deze kerk, die christenen uitnodigt om te bidden en samen te komen in het hart van deze gloednieuwe wijk. De schuine en puntige lijnen voegen echter een vleugje originaliteit en levendigheid toe temidden van gebouwen die elkaar horizontaal en verticaal afwisselen zonder dynamiek. De kerk en de wijk hebben een tegenovergesteld ontwerp, maar harmoniëren en vullen elkaar tot op zekere hoogte aan. Er zijn geen openingen in de muren. Het licht wordt binnen gelijkmatig verspreid door de piramides, die fungeren als “lichtdozen”. De terrassen van de kerk werden ontworpen om bovengrond en gras te herbergen. Naast de esthetische en landschappelijke kwaliteiten was het gewicht van dit terras ook bedoeld om de stabiliteit van het hele gebouw te versterken. Er ontstonden echter al snel twee grote problemen: er was geen toegang voor het onderhouden en maaien van het gazon; het vasthouden van water leidde tot ernstige problemen met vocht en doorsijpeling naar de betonnen plaat die het gebouw bedekte. De plaat was twee keer gestort, met een onderbreking van 3 weken door stakingen midden mei 68, waardoor de structuur gevoeliger werd voor vocht. In maart en april 1981 werden metsel- en waterdichtingswerkzaamheden uitgevoerd: de aarde werd verwijderd en vervangen door grind; de waterdichtheid van het terras werd herzien. De binnenbeschilderingen van de kerk werden in oktober 1981 vernieuwd en de buitenbeschilderingen in 2007. Afmetingen : > Lengte = 34 m; Breedte = 23 m; > Hoogte = 4,20 m (14 m ter hoogte van de grootste piramide)

Hij komt oorspronkelijk uit Tunesië en gebruikt Arabische kalligrafie in deze fresco's. Hij probeert deze uit het oorspronkelijke gebruik te halen, zodat mensen naar het werk kijken en het niet proberen te lezen. Hij gebruikt verf, die hij verdunt met verschillende hoeveelheden water, en tekent stukjes belettering die lijken te 'stromen', wat een paradoxale indruk van verhevenheid geeft.

Douglas Hoekzema, alias HOXXOH, is een kunstenaar-onderzoeker uit Miami. Hij maakt schilderijen die deels mechanisch, deels wetenschappelijk zijn, waarbij hij logaritmische spiralen gebruikt om het verstrijken van de tijd op te roepen en universele parallellen te trekken tussen controle en chaos. HOXXOH staat ook bekend om zijn muurschilderingen en gespoten werken en verwijst vaak naar de spirituele, natuurlijke en instinctieve aantrekkingskracht die harmonie voortbrengt...

Hij is een Franse schilder, geboren in 1961, op het kruispunt tussen vrije figuratie en de Franse Street Art scene van de jaren 1980. Hij wordt beschouwd als een baanbrekend kunstenaar, erkend als een van de pioniers van de Street Art beweging in Frankrijk. Hij gebruikt stencils om kleurrijke werken te maken. Hier is het model niemand minder dan Da Vinci's Mona Lisa, geherinterpreteerd op een pixelachtige, naïeve manier met bloemen, een kat en een smiley. Het korrelige aspect is er om de aandacht te vestigen op de verslavingen aan nieuwe technologieën en zo de evolutie van de wereld op te roepen...

Sêma Lao is een autodidactische schilderes van Chinees-Duitse afkomst, geboren in 1987. Ze woont in Corrèze, nadat ze jarenlang in Limoges heeft gewoond en geschilderd. Sêma Lao begon op zeer jonge leeftijd met schilderen. In de loop der jaren is haar pad onderbroken door prachtige ontdekkingen en ontmoetingen die haar in staat hebben gesteld zich volledig uit te drukken en haar stijl te ontwikkelen. Ze experimenteerde met verschillende technieken (olieverf, acrylverf, droge verf en oliepastel) voordat ze in 2011 overstapte op spuitverf toen ze graffitikunstenaar DershOne (aka Goals) ontmoette. Sindsdien zijn muren haar favoriete speelterrein geworden en heeft ze haar projecten en ontmoetingen, in Frankrijk en in het buitenland, tussen doeken en muren opgevoerd. In 2012 vroeg de beroemde stadskunstenaar C215 (Christian Guémy) haar om op de muren van Vitry-sur-Seine te komen schilderen, wat het begin van haar carrière als muurschilder betekende. Zijn werk toont meestal portretten, gezichten (vooral van kinderen) met oprechte, spontane uitdrukkingen die de kunstenaar probeert over te brengen door middel van een palet van verzadigde kleuren en gecontroleerde druppels.

Hij komt oorspronkelijk uit Nederland en woont en werkt in Maastricht. Hij begon op 11-jarige leeftijd met graffiti en een jaar later begon hij zijn studie aan de professionele schildersopleiding in Nederland. De volgende acht jaar studeerde hij verschillende kunstdisciplines kunstdisciplines op verschillende scholen door heel Nederland voordat hij in 2004 afstudeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda met een Master in Fine Arts. Hij wordt alom erkend om zijn buitengewone droomachtige voorstellingen van alledaagse verhalen die onze persoonlijke genoegens en worstelingen bevragen, evenals de maatschappij in het algemeen. Qua techniek gebruikt hij spuitbussen verf, acrylverf en inkt... Hier wilde hij een krijsende merel weergeven die gehoord wil worden.

Mahn Kloix werd in 1980 in Parijs geboren en verhuisde 10 jaar geleden naar Marseille. Hij gaat erop uit om mensen te ontmoeten die strijden - of dat nu in Frankrijk, de Verenigde Staten, Turkije of Tunesië is - en begeleidt ook de eisen van zadisten of de Femen-beweging. . In september 2021 richt hij zijn pijlen op de weergave van handen voor zijn allereerste solotentoonstelling “Jeux de mains”...

Zabou komt oorspronkelijk uit Frankrijk en woont sinds 2011 in Londen, waar ze een master in beeldende kunst afrondde. Haar specialiteit: realistische portretten, grote zwart-wit portretten omgeven door felle kleuren waarvoor ze alleen spuitverf gebruikt. Ze heeft 237 beschilderde muren op haar naam staan, waarvan vele in Londen. Deze is van een vrouw die op het gras ligt, een zeer rustgevend beeld...