Op ontdekking door Lonzée

Als je de Rue de Lonzée doorwandelt, kom je in de Rue des Sorcières (Heksenstraat). Heksen zijn sterk verweven met de folklore van dit dorp. In de 17e eeuw was er in deze streek een grote heksenjacht. De bekendste heks is Catherine Prunet, die wordt afgebeeld als een reuzin.

Deze wijk ligt langs de oude weg tussen Wavre en Namen. In de middeleeuwen lag er een belangrijk kruispunt om naar Namen, Fleurus, Gembloux en Grand-Leez te gaan.

De kerk werd in 1846 gebouwd in neogotische stijl van baksteen en blauwe hardsteen. Vóór die datum waren de inwoners van Lonzin afhankelijk van de parochie Gembloux: ze gingen erheen voor kerkdiensten enwerden er ook begraven.

Deze abdij werd vanaf de 13e eeuw bewoond door cisterciënzernonnen, maar werd in de 18e eeuw herbouwd. Na de Franse Revolutie werden religieuze ordes afgeschaft en werd het gebouw omgevormd toteen hoeve.

Hier was vroeger een kleiput waar de zogenaamde ‘groene klei van Lonzée’ werd gewonnen. Er zijn afzettingen te vinden van 100 miljoen jaar geleden. In de 19e en 20e eeuw werd er intensief klei geëxploiteerd,maar in de jaren 1980 werd de put weer opgevuld.

Deze molen was eigendom van de abdij van Argenton en werd in 1741 herbouwd. De molen werd aangedreven door het water van de Arton, een stroom die de lang betwiste grens tussen het hertogdom Brabant en hetgraafschap Namen vormde.