De volgende dag keerde Renardo terug om rond te dwalen in het hol van de Bochelmannen. Verrassing! Er was daar al een andere jonge vos. Ze snuffelden en vonden elkaar leuk. Zijn nieuwe vriend wees naar een brede doorgang aan de rechterkant van de Grote Muur en vroeg hem "wil je de Scheeeeeeeeeee gaan bekijken?" en zonder zelfs op zijn antwoord te wachten, leidde hij hem over het pad dat voor de Kleine Den langs liep, vervolgens afdaalde naar het water dat niet kruipt, en vervolgens een paar peddels* omhoog klom om de Grote Rotsval in te gaan.
Renardo n’avait jamais parcouru pareil chemin, entièrement couvert de pierres. A n’en pas douter c’était un chemin des Hommes, car il avait leur odeur. Pour ça, il n’était pas dur à suivre et c’était drôle de sauter d’une pierre à l’autre. Cela dura un moment puis ils quittèrent le Grand Eboulement.
Alors son ami se retourna vers lui :“chut ! fit-il, à partir de maintenant, c’est plein de Rats-Sans-Queue*…”. En continuant à monter au milieu des champs de Poireaux-Bleus-Brûlants*, ils entendirent souvent la fuite des Rats-Sans-Queue mais ne parvinrent pas à en attraper un seul. Par contre ils gobèrent une foule de Mange-Crottes* qui se traînaient sur le chemin, sur les traces des Bêtes Blanches. Ils parvinrent ainsi jusqu’au passage.
Wit en rood (GR®)
double trait
Heenreis-terugreis (PR)
Natuur