Bezoek aan Lombez in Qr-code

U staat aan de voorkant van het VVV-kantoor. Voor u rijst tot 42 m boven de grond, de imposante gevel van de Maria kathedraal, gebouwd in de XIV-XV eeuw, bekroond met een achthoekige klokkentoren van 5 verdiepingen, met twee aan twee geplaatste vensters in de vorm van een mijter. Geïnspireerd door de Jacobijnenkerk in Toulouse, is deze kathedraal een typisch voorbeeld van de zuid-gotische Toulousaanse architectuur, gebouwd in roze baksteen, met het aspect van een fort vanwege haar gigantische steunberen en haar overdekte rondgang, die herinnert aan de gevaren van de 100 jarige oorlog. Ga nu rechtsaf naar het grote gebouw dat grenst aan de zuidkant van de kathedraal.

De sub-prefectuur werd gebouwd in 1820 op het terrein van het voormalige bisschoppelijke paleis, dat in de achttiende eeuw werd vernietigd. Tegenwoordig bevinden zich op de begane grond van dit gebouw : de muziekschool en andere culturele verenigingen, in afwachting van een uitgebreide restauratie. Ga nog een beetje verder naar rechts: het prachtige huis met de twee verdiepingen op nr.26 van de Place de la Cathédrale, is het enige overblijfsel van het voormalige paleis van de bisschop. Bekijk haar balkon met smeedijzeren hekwerk, voorzien van de initialen AC : de eerste sub- prefect van Lombez, Ambrose Cassassoles. Ernaast op nr. 24 bevindt zich een gerestaureerd huis uit de periode 1830 met een doorgang die toegang biedt tot een parkeerplaats. Helemaal aan het einde van het straatje, kom je aan de linkerkant bij een kleine wasgelegenheid. Deze wasplaats is, evenals de hal, gebouwd rond 1840 op een pleintje van het bisschoppelijk paleis, en was een onderdeel van de modernisering en opleving van het stadje ten tijde van de sub-prefectuur. Weer terug op het kerkplein kijken we nog even naar rechts, naar het grote vakwerkhuis dat vermoedelijk dateert uit de zestiende eeuw. Nu gaan we terug naar de rechterkant om de Barry-Neuf-straat in te slaan.

U verlaat het grondgebied van de voormalige bisschop om de rue du Barry-Neuf in te slaan, die liep vanaf de ingang van het bisschoppelijk paleis naar de zuidelijke poort van de stadsmuur, ook wel de Spaanse Poort genoemd en die vernietigd is in 1850. De poort wordt nu aan het eind van de straat gemarkeerd door twee pilaren van roze baksteen. Verder in deze straat vindt u een reeks huizen uit de achttiende eeuw, opmerkelijk vanwege hun massief eikenhouten deuren en omlijst met pilasters en lateien van roze baksteen: we stoppen even bij nr.12 : een pittoresk huis van een kanunnik en bij nr. 8 voor de brede gevel van dit herenhuis daterend uit 1771, die wordt gekenmerkt door de opmerkelijke omlijsting van de deur, bestaande uit twee pilasters met samengestelde kapitelen en een bovendorpel in baksteen uitgehouwen in barokstijl. U loopt nog altijd naar het einde van de straat om nr. 4 te zien, een huis uit 1631, dat zonder twijfel toebehoorde aan religieuzen, gezien het monogram van Christus en de Heilige Maagd Maria : JHS en MA die we zien ingebed in een steen in de gevel. Tegenover deze huizen, zien we een rij betimmerde onderkomens met metselwerk, die ooit dienden als stallen ; tegenwoordig worden ze gebruikt als garages. Dan slaan we de rue Jean Moulin in.

Deze straat is niets anders dan het verlengde van de voormalige rue Longue, die zoals de naam al doet vermoeden, de langste straat van het dorp was en die in de Middeleeuwen leidde naar een stadspoort aan de andere kant van het dorp. Bij het huis nr. 32 op de kruising van de twee straten : Rue Barry Neuf en Rue Jean Moulin, daterend uit de achttiende eeuw, springen de smeedijzeren deurklopper en de opgelegde decoraties op de deur in het oog. Loop nu naar het midden van de straat Daar, aan uw rechterhand, bevindt zich de rue des Boulangers, de straat die een onverwacht perspectief biedt op het portaal van de kathedraal en die herinnert aan de activiteiten van handelaren en ambachtslieden die in dienst waren van de bisschop en zijn kanunniken. Vervolg de wandeling in de rue Jean Moulin. Nr. 14 en nr. 12, zijn twee vakwerkhuizen uit de vijftiende eeuw met een uítstekende verdieping die herinneringen oproepen aan de middeleeuwse stad. Na enkele passen komt u aan het uiteinde van de rue Jean Moulin, die wordt doorsneden door de rue des Pénitents, waarvan de naam herinnert aan de Broederschap van Penitenten (Boetelingen) en in wiens panden thans de locale bevolking woont. Deze dwarsstraat is te danken aan de moderne infrastructuur, die door de sub-prefectuur werd uitgevoerd om aan het middeleeuwse centrum van de stad meer ruimte te bieden. De straat geeft direct toegang tot de Boulevard des Pyrénées. De straat werd ook wel : rue Désirée (de begeeerde straat) genoemd, omdat de bewoners er eeuwen op hebben moeten wachten. We steken deze straat over naar de rue de la République : de nieuwe naam voor de rue Longue.

De rue de la Republique is recent ontstaan door de sloop van de rue des Greniers; kijk bij nr. 22 en nr. 20 even naar boven: naar de open galerijen onder het dak, die het thans mogelijk maken om rond te kijken, om lucht op te snuiven en die het licht onder de overkapping temperen. Vroeger werden ze gebruikt om gewassen te drogen, zoals bonen, tabaksbladeren en zaden. We gaan verder om de huizen op nr. 14 en 16 te bekijken; mooie weelderige huizen van baksteen en metselwerk uit de achttiende eeuw. Verder naar het midden van de straat, kunt u stoppen voor nr. 12. Dit prachtige huis heeft hetzelfde geschulpte decor als de omlijsting van de deur op nr.8 in de rue du Barry-Neuf. Bij nr. 8 en nr. 6, is het opmerkelijk dat de deuren verzonken zijn in het wegdek. Dat komt doordat dat de bodem van Lombez sinds de zeventiende eeuw met 1.50m werd verhoogd. Aan het einde van de rue de la République, slaat u linksaf de rue Notre Dame in.

Als u de straat in kijkt ziet u aan de linkerkant nog een pilaster van roze baksteen, die de oude stadspoort ten noorden van de wallen markeert. Een gietijzeren beeld van de Maagd Maria met Kind, gegoten in de negentiende eeuw, beschermt de ingang van deze, tot in de negentiende eeuw, belangrijkste straat van de stad. Op nr. 4, bevindt zich een modern gebouw, dat sinds 2007 de bibliotheek en het Maison des Ecritures (het Huis der Geschriften) herbergt . Het is de residentie van schrijvers uit de Midi-Pyréneeën. We lopen verder de straat in. De rest van de straat wordt aan weerszijden begrensd door prachtige gebouwen uit de achttiende eeuw. Met name op nr.7, ziet u een mooie koetspoort, bekroond door een halfronde boog. In de twintigste eeuw werd in het pand een slachterij met slagerswinkel gevestigd . Op nr. 9 ziet u een genagelde deur met planken en tegenplanken, en het bouwjaar « 1716 » dat boven de deur is ingegraveerd ; huis nr. 11 dateert uit 1801 ; onder het dak zijn versieringen aangebracht in de baksteen : ongetwijfeld van het bedrijf Virebent uit Launaguet, Verder naar rechts, ziet u op nr. 14, een groot woonhuis met een kroonlijst gemarkeerd door een fries van trigliefen (3 gleuven) en metopen (versieringen rondom de trigliefen) en een opmerkelijke houten deur met een smeedijzeren bovenlicht. Het huis was eigendom van geestelijken en later van de familie van de molenaar. Verlaat tegenover dit huis de rue Notre-Dame en sla de rue du Moulin in.

In het midden van de straat, zien we links de « Gourgue », de naam van de overlaat van het kanaal van de molen... en aan de rechterkant onderkomens met vakwerk en pleisterwerk van leem en gehakt stro, die dienden als graanschuren. Deze straat leidde de mensen naar de molen van de kanunniken en naar de ingang van de kathedraal die, tot 1793, voor de inwoners van Lombez in de rue du Déversoir lag. Dit oudste deel van het dorp, dat dateert uit de middeleeuwen, wordt thans gerenoveerd en gerehabiliteerd. Aan het einde van de straat, ziet u links de molen, gebouwd op het kanaal, met zijn glasramen op de eerste verdieping. Op het pleintje, heb je een mooi uitzicht op de apsis van de kathedraal, die gelijkenis vertoond met die van de Jacobijnenkerk in Toulouse en ook op de grote wasplaats, die gebouwd is ten tijde van de sub-prefectuur (1900) om het leven van Lombéziennes te verbeteren. Sla rechtsaf de rue du Déversoir in om terug te keren naar de voorkant van de kathedraal. Ga nu via de rue Barry Neuf naar de Boulevard des Pyrénées en vandaar rechtsaf naar de punt van de driehoek, die gevormd wordt door de boulevard en de rue Saint Adoure vóór het Monument des Morts. (Het Oorlogs-monument).

In de zeventiende eeuw was men daar buiten de muren van de stad en om die reden bouwde Jean-Jacques Séguier de la Verrerie, bisschop van Lombez, in 1663 een kapucijner klooster, schuin tegenover het Monument des Morts (Het statige witte gebouw schuin tegenover het Oorlogs-monument), en dat thans geclassificeerd wordt als Monument Historique. Stelt u de zeventiende tot de negentiende eeuw eens voor, waarin achtereenvolgens de wallen, de grachten en kanalen, die de stad beschermden, verdwenen om er de Boulevard des Pyrénées te kunnen aanleggen en die enige tijd ook bekend stond als de Grachtenboulevard , maar die nu is uitgegroeid tot de belangrijkste verkeersader van het dorp. In de negentiende eeuw, zijn op de plaats van de wallen, grote herenhuizen gebouwd, met uitzicht op de boulevard, voorafgegaan door een tuin met hekwerk en hier en daar met tuintorentjes. Het geheel van de Boulevard des Pyrénées, met zijn huizen en bloementuinen werd een van de attractieve plaatsen in het stedelijke landschap van Lombez ten tijde van de sub-prefectuur. Loop de Boulevard des Pyrénées af, in de richting van de brug over de Save.

Op de route naar Toulouse, bij de ingang van het dorp, in de buurt van de brug over de Save, bevindt zich het voormalige gerechtsgebouw dat in 1820 werd gebouwd en dat sinds 1951 dienst doet als gemeentehuis van Lombez. Dit prachtige gebouw in roze baksteen, is gebouwd in neo –classicistische stijl, een stijl die op dat moment erg in de mode was. Het heeft een portiek voorafgegaan door een trap van zes treden, waarop vier Dorische zuilen staan met daarboven een fries van trigliefen (3 gleuven) en metopen (versieringen rondom de gleuven), bekroond door een driehoekig fronton met daarin de letters RF (République Française). Een met bomen omzoomd wandelpad is aangebracht langs de rivier. De brug is gebouwd in 1764 in opdracht van Monseigneur Jacques Richier CERISY, toentertijd bisschop van Lombez, over een doorwaadbare plaats in de Save. In 1870 is de rijbaan verdubbeld en onlangs is de brug gerestaureerd. De brug leidde naar de eerste buitenwijk van de stad : Prat Béziau, waar de veemarkten zich bevonden. Een wit marmeren plaat herinnert aan de bouw van de brug. Deze is zichtbaar achter het elekticiteitshuisje op de middelste boog van de brug. Steek de brug over en wandel, zo u wilt, tot het uiteinde van het Prat Béziau.

Om de kathedraal te bezichtigen keert u terug naar het kerkplein. Kijk, voor u de kerk bezoekt, of er op dat moment geen kerkdienst is. Voor u de kerk binnengaat, kijken we eerst even naar het portaal van de kathedraal, die in tegenstelling tot de gevel, is gebouwd van ruwe marmer. Dit portaal heeft twee deuren, die van elkaar gescheiden zijn door een marmeren zuil en die geflankeerd worden door twee kolommen ter ondersteuning van twee halfronde bogen. Boven de deur, is een blind timpaan ; d.w.z. dat er geen beeltenissen in zijn aangebracht, omringd door vijf stenen bogen die op slanke kolommen rusten, waarvan de kapitelen zijn versierd met plantaardige motieven. Het geheel wordt bekroond door een driehoekige lijst die versierd is met bloemkoolachtige figuren en die bovenin is afgewerkt met een bloemvormig motief. Daal nu de drie trappen af en ga de kathedraal binnen via het deurtje aan de rechterkant. Voordat u verder gaat, draait u naar links om, om de twee kapitelen te bekijken die naast de deurkozijnen staan en die in de achttiende eeuw zijn omgevormd tot wijwatersvaten. Zij dateren uit de periode van de pre-Romaanse bouwstijl en zijn afkomstig uit de vroegere kerk van de Benedictijner abdij, die gesticht werd in 810. Die kerk ging vooraf aan het bisdom dat gesticht werd in 1317. Ga nu linksaf naar de doopkapel.

Deze Romaanse doopkapel van roze baksteen is achthoekig, de zijkanten worden van elkaar gescheiden door zuiltjes. Op het moment van de bouw van de kathedraal, diende het als basis om de toren in 1346 te verhogen. Sinds de restauraties van 1969, is de oorspronkelijke functie van de doopkapel weer in ere hersteld met de plaatsing van de dertiende eeuwse doopvont van gestempeld lood en een granieten voet. Het loden gedeelte is versierd met twee boven elkaar liggende banden. Op de onderste is een rondgang van monniken in vierpasbogen te zien en op de bovenste, meer zeldzaam, een exotische jacht, met wilde dieren en fantasie-dieren met oosterse invloeden. Het is eveneens sinds 1969 dat de doopkapel vijf vitrines bezit met daarin een religieuze schat aan zilverwerk uit de XIXe eeuw, afkomstig uit de kerk van Lombez, maar ook uit andere kerken van de parochie. In een van de vitrines was de ellepijp van Saint Majan, de patroonheilige van Lombez en omstreken, in een zilveren reliekschrijn te bewonderen, totdat deze in 2002 werd gestolen. De Romaanse vensters zijn voorzien van moderne glas-in-lood ramen, dankzij een leerling van de beroemde meester-glazenier Henri Guérin, inwoner van Plaisance du Touch. De deur, die het laagst gelegen is, geeft toegang tot de overdekte rondgang en de klokkentoren. De vloer van de doopkapel is gelijk aan de oorspronkelijke vloer van de kathedraal ;die is 1m50 lager dan de huidige vloer. U kunt de oude vloer nog zien door een glazen plaat aan de voet van de eerste pilaar tussen het schip en de zijbeuk. Ga de doopkapel uit en loop een aantal stappen het centrale schip in om een ​​totaalbeeld te krijgen en laat je meevoeren in de ontdekking van de rijkdommen van deze kathedraal.

Kathedraal Sainte Marie, is gericht op het oosten en bestaat uit twee schepen op gelijk niveau, maar met een ongelijke breedte en beide zijn omzoomd door zijkapellen. Het belangrijkste schip, als eerste gebouwd in de tweede helft van de veertiende eeuw heeft vijf traveeën en wordt afgesloten door een vijfhoekige apsis. Het schip aan de noordkant is korter, als gevolg van de plaats die de toren inneemt. Dit schip heeft vier traveeën en werd in de vijftiende eeuw aangevuld met een apsis. De twee schepen zijn bovenin afgewerkt met spitsbogen, met ribben die uitkomen bij krachtige cilindrische stenen pilaren, terwijl alle wanden zijn gebouwd van baksteen. De lengte van het centrale schip meet 23 meter, de hoogte van het gewelf oorspronkelijk 18 meter, thans nog 16 meter). Loop nu door tot het koor en ga op een bank zitten aan de linkerkant van het centrale gangpad om de gebrandschilderde ramen uit de Renaissancetijd te observeren. Vanaf hier kunt u de drie ramen van de apsis bekijken en tevens de ramen boven de zijkapellen aan de zuidkant. Deze ramen zijn besteld tijdens het episcopaat van twee leden van de Gasconse familie Bilhères, die bisschoppen van Lombez waren van de laat vijftiende tot het begin van de zestiende eeuw. Hun afbeeldingen en wapenschilden zijn zichtbaar aan de onderkant van het middenvenster van de apsis. De vensters in de apsis illustreren het leven van Maria en haar zoon Jezus; boven de bisschoppelijke troon is het Pinkstertafereel afgebeeld met de vurige tongen en aan de andere zuidelijke muur zien we de vier evangelisten. Lange tijd, werd deze reeks van ramen ten onrechte toegeschreven aan Arnaud de Moles, de meester glazenier van de kathedraal van Auch. Thans is een onderzoek gaande om de maker van de ramen in de kathedraal van Lombez te vinden. De belangrijkste werkzaamheden van de voltooide kathedraal :namelijk de verfraaiing ervan, werd door de eeuwen heen over het algemeen gefinancierd uit de persoonlijke kas van de bisschoppen, die kunstenaars konden werven ook van buiten de regio Gascogne. Ga nu het koor op, achter het moderne altaar en bekijk het roze granieten altaar en de koorstoelen rechts en links.

De koorstoelen : Na een periode van grote onrust in de zestiende eeuw, trad er een periode van rust in, op het moment dat Henry IV de troon van Frankrijk besteeg. In Lombez, komt dit overeen met de komst van drie bisschoppen van de familie Daffis : van 1597-1657, waarvan de laatste de opdracht gaf voor dertig hoge koorstoelen en twintig lage, ten behoeve van de kanunniken. De armleuningen hebben allemaal verschillende uit hout gesneden koppen ; sommige ervan zien er humoristisch uit. De troon van de bisschop is niet minder spectaculair met twee gespierde mannenfiguren aan weerszijde, geïnspireerd door de oudheid. Zeven beeldhouwers werkten eraan van 1651tot 1655 onder leiding van Guillaume Fontan uit Toulouse en Jean Loze uit Saint Élix. Boven het hoofdaltaar ziet u in een houten nis, een beeld van Maria met Kind ; het is uit lindenhout gesneden en geschilderd in wit en goud. Het dateert uit dezelfde periode als de koorstoelen. Het smeedijzeren hekwerk: Kijk bij de ingang van het schip naar het smeedijzeren hekwerk, die het koor scheidt van het schip en ook dat van het kleine schip. Alle stijlen uit de achttiende eeuw, uit de tijd van Lodewijk XIV tot die van Lodewijk XVI zijn erin vertegenwoordigd. Dit hekwerk werd gesmeed door Pierre Bertin, een inwoner van Samatan, onder het episcopaat van Guillaume de Maupéou, bisschop van 1720 tot 1751. Er wordt gezegd dat de bisschop, die een broer had in Versailles als kanselier van koning Lodewijk XV, de jonge Bertin naar de koninklijke ateliers zou hebben gestuurd om zich te ontwikkelen. Een klein detail : het hekwerk van het grote schip, dat nog naar de geest van Lodewijk de XIV-stijl is gemaakt, hebben hun Franse lelies behouden, ondanks de Revolutie. Het hoogaltaar: De 31ste bisschop van Lombez, Léon-François Fénelon was bisschop van 1771tot 1787 Hij veranderde het interieur van de kathedraal volledig. Hij verplaatste de koorstoelen die eerder in het midden van het schip stonden naar het koor, dat hij verder veranderde tot een plechtige plaats met het indrukwekkende altaar rustend op een vier treden tellende, veelkleurige trap in Carrara marmer. François Lucas, de beroemde beeldhouwer uit Toulouse kreeg de opdracht tot de totale inrichting, met in het bijzonder het medaillon in het altaar, met het profiel van Maria erin alsmede het tabernakel. Het orgel: Vanaf het koorgedeelte, kunt u het orgel zien boven de toegangspoort. Guillaume Monturus bouwde dit instrument van 1780 tot 1782. Het is geclassificeerd als historisch monument ; het heeft een prachtig bewerkte orgelkast met een dubbel lichaam, dat geplaatst is op een elegante tribune met een smeedijzeren balkon. Het familiewapen dat te zien is op het stenen voetstuk is dat van Henri de Chauvigny, de laatste bisschop van Lombez. Van mei tot september worden er veel barokmuziek-concerten georganiseerd op dit mooie instrument.

Als u vanuit het koorgedeelte weer naar achteren loopt, bevindt zich aan uw rechterhand aan de zijbeuk de kapel ter ere van Saint Majan, de evangelieprediker van de Saves en de patroonheilige van Lombez. Deze kapel is in 1838 opgericht. Het gehele decor is gevormd in marmer en hout en is afkomstig van het bedrijf Virebent uit Launaguet. Boven het altaar, toont een schilderij uit de negentiende eeuw de tot verbeelding sprekende legende van Saint Majan. Hij zou een draak, die het land terrorisereerde, overmeesterd hebben door zijn pastorale ring in de muil van het dier te werpen. Dit wonder zou zijn gebeurd op de weg van de heuvel, waarop u nu een kapel kunt vinden, die in 1872 is gebouwd op de plaats waar Majan begraven werd, na zijn dood in 610. Vandaar heb je overigens ook een prachtig uitzicht op Lombez. Ga door naar de volgende kapel, gewijd aan de heilige Franciscus van Assisië, waarvan we het beeld kunnen zien in een nis boven het altaar. Het witte en goudgekleurde houtwerk van deze kapel is afkomstig uit het voormalige kapucijner klooster (zie nr. 8). Het altaar is in de kathedraal heropgericht na de verwoesting van de kloosterkerk Een inscriptie op het altaar leert ons dat het werd vervaardigd door Henri Bertin, een beeldhouwer uit Samatan. Als u naar de uitgang loopt, komt u langs een beeld van een liggende Christus, uitgehouwen in steen en gedateerd uit de vijftiende eeuw. Het beeld maakte deel uit van een graftombe bestaande uit zeven menselijke figuren, die helaas vernietigd is in de achttiende eeuw. Aan de overkant van het grote schip is de kapel van St. Johannes de Doper. Ga erheen en doe het licht aan op de muur aan uw rechterhand. Op de grond, aan beide zijden van het altaar, bevinden zich grafstenen van voormalige bisschoppen. Aan de rechterkant, ziet u de oudste grafsteen van de kathedraal. Hij behoort toe aan Guillaume de Durfort de Duras, de bisschop die in 1378 overleed. Hij is afgebeeld liggend met zijn hoofd op een kussen, de handen gevouwen op zijn borst, zijn mijter op het hoofd en de staf naast hem aan de linkerkant. Men kan een inscriptie lezen, die rondom de grafsteen is aangebracht : "Obiit GUILL de DUFORTIS, EPIS.LUBAR. Requiescat in pace" : « Hier ligt Guillaume de Durfort, bisschop van Lombez. Moge hij rusten in vrede » Aan de linkerkant, ziet u de grafsteen van Guillaume de Maupéou, die is overleden in 1751. Hij was gedurende dertig jaar een van de beste administrateurs van de stad en van het bisdom Lombez. De plaat is uitgevoerd in zwart marmer met zijn familiewapen boven een lang grafschrift. U heeft hiermee een bezoek aan de Sainte Marie-kathedraal afgesloten. Indien u dat wenst, kunt u een verfrissing kopen in het VVV-kantoor, aan de voorkant van de kathedraal. Dank u voor uw bezoek en ... hopelijk ... tot ziens!