“Het ‘Petit Patrimoine Populaire Wallon’ bestaat uit kleine bouwelementen die op zichzelf staan of deel uitmaken van een geheel. Ze werpen een licht op gebruiken, gewoonten of periodes uit het verleden.
Het kan bijvoorbeeld gaan om graven van lokaal historisch belang op begraafplaatsen, gevelkapellen, kapellen en kiosken, maar ook herdenkingsbomen, handpompen, voormalige wegwijzers, portieken van boerderijen, oorlogsmonumenten, sierkeramiek en glas-in-loodramen. Als getuigen van hun wortels creëren deze elementen een gevoel van verbondenheid en gehechtheid bij diegenen die ermee in contact komen. Het is dan ook belangrijk dat deze objecten in de openbare ruimte te zien zijn.”
Mathieu Bertrand, directeur van het Huis van Herinnering en Erfgoed van Beauvechain
Dit is het resultaat van twee jaar werk van een groep gemotiveerde vrijwilligers, gesteund door de gemeente Fernelmont, de Fondation Rurale de Wallonie en de GAL meuse@campagnes, in het kader van het Gemeentelijk Programma voor Landelijke Ontwikkeling. Tien wandelingen, één in elke deelgemeente, in de gemeente Fernelmont.
Deze wandelingen en de getoonde informatie zijn samengesteld en aangereikt door vrijwilligers met een hart voor erfgoed. Het is echter altijd mogelijk dat informatie onjuist, onvolledig of verouderd is. Neem gerust contact met ons op als dat het geval mocht zijn.
De neoromaanse Sint-Denijskerk dateert uit 1872. Boven de toegangsdeur ziet u de beelden van Sint-Denijs, Sint-Rusticus en Sint-Eleutherius. De heilige plaats liep schade op tijdens de Tweede Wereldoorlog: de glas-in-loodramen moesten in 1948 worden vervangen na bombardementen en de Duitsers stalen de drie oorspronkelijke klokken. De huidige klokken dateren uit 1950.
De rechtergevel van het huis tegenover de kerk (nr. 47) bevat een verzonken gevelkapel met een beeld van Sint-Antonius. Sint-Antonius is de beschermheilige van verloren zaken, waartoe vooral gebeden wordt door armen, schipbreukelingen, onderdrukten en ouderen. In de loop der tijd is hij ook de beschermer geworden van zwangere vrouwen en mensen met onvruchtbaarheid. Op nr. 49 kunt u nog een verzonken, lege gevelkapel zien.
Het gebouw van taverne L'Abreuvoir is vakwerk. Die bouwmethode werd uitgevonden in de middeleeuwen en was oorspronkelijk bedoeld om bescherming te bieden tegen aardbevingen.
Aan de voorkant van de school ziet u ruitvormige muurankers uit 1867 en een oorlogsmonument uit de Tweede Wereldoorlog.
Op het kruispunt van dit plein ziet u een oude waterpomp, voederbakken en ringen, die allemaal dienen om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor de voertuigen uit het verleden: paarden.
De Heilig Hart-kapel is vrij recent en dateert van net na de Tweede Wereldoorlog. Ze werd gebouwd ter nagedachtenis aan een Franse soldaat die hier omkwam tijdens een bombardement. De dakkapel in het huis op nr. 7 diende om de zolderruimte te verlichten, te verluchten en, in sommige gevallen, om er toegang tot te krijgen.
Het opmerkelijke gebouw van de notaris is meer dan de moeite waard om even bij stil te staan. Piroenen steken uit boven het dak met een prachtige versiering van smeedijzer. Die elementen moesten er oorspronkelijk voor zorgen dat de dakconstructie waterdicht was. De piroen is nog steeds populair, maar zijn functie is tegenwoordig puur decoratief. Een ijzeren hek bakent de grens van de eigendom af en een opmerkelijke stenen trap leidt naar de ingang. Dit is privéterrein, gelieve het niet te betreden.
Het oorlogsmonument (Tweede Wereldoorlog) en de 19e-eeuwse kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Bekommerden liggen aan de lange oprijlaan met bomen die naar de kasteelboerderij uit 1700 leidt. De bomen in die dreef zijn beschermd als monument. De kasteelhoeve was vroeger omringd door een slotgracht en toegankelijk via een ophaalbrug. Vandaag is de gracht opgevuld en ligt er een grote vijver aan de achterkant van het gebouw. Het pand werd lange tijd bewoond door de familie Lahaye, die er paarden fokte tot in 1914. In dat jaar werden de paarden in beslag genomen door de Duitsers, waarna ze in 1922 verkocht werden. De paarden waren zo prestigieus dat ze werden verkocht voor maar liefst 20.000 frank, de prijs van een huis in die tijd.
Achter de onlangs herschilderde smeedijzeren poort ligt de Ferme du Vieux Tilleul, genoemd naar de 250 jaar oude lindeboom (‘tileul’) op het terrein. De boerderij kweekt escargots, geen vee. U kunt ze ter plekke proeven en een rondleiding krijgen doorheen de faciliteiten. Er is ook een winkel met lokale producten.
De voormalige pastorie uit de 18e eeuw bestaat uit vijf arcades die worden ondersteund door twee stenen sokkels. Het gebouw is afgewerkt met een kruisvormig roosvenster.
De boerderij Houbotte heeft een indrukwekkende portiek met een schampsteen: een steen die onderaan de koetspoort is aangebracht om te voorkomen dat wielen van voertuigen de muren zouden beschadigen. Vroeger werden voertuigen namelijk getrokken door soms onrustige paarden en niet altijd even vaardige koetsiers. In een nis op de gevel zijn de Madonna met kind te zien. Aan de rechterkant bakent een smeedijzeren hek omringd door stenen pilasters de toegang tot de tuin af. De pilasters werden voor meer dan alleen decoratieve doeleinden gebruikt; volgens het volksgeloof dienden ze als bescherming tegen boze geesten en ongelukken. Op de gevel van nr. 49, links bovenaan tussen de twee ramen, ziet u een lege verzonken gevelkapel.