Balade du sonneur

Deze kerk, die tot 1809 een parochiale kerk was, is een van de oudste Romaanse kerken in België en nam de naam Saint-Gilles aan in 1064. Ze is dus de oudste parochiekerk in België die aan Saint Gilles de Gard is gewijd, en aan wie gebeden wordt tegen angst en nachtmerries. Ze wordt omringd door haar kerkhof, waar nog oude kruisen en inscripties uit de 18de et 19de eeuw te vinden zijn (schisma van Ottré). In 1949 werd ze volledig gerestaureerd na de ontploffing van een V1 in 1944.Verklarende borden aan de ingang.  

De basiliek van Saint-Hubert, bekend bedevaartsoord ter ere van Sint-Hubertus en erkend als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië, bekoort de bezoeker door haar majestueuze uitstraling en elegantie. Haar silhouet rijst op temidden van een mooie lijst van Ardense bossen.Ze is de spectaculaire getuige van de dynamiek van een benedictijner abdij die gesloten werd door de Franse revolutionairen gesloten werd. Verschillende abdijkerken, steeds grotere, volgden elkaar op, zowel voor het monastieke leven als voor de toewijding van pelgrims.Terwijl de eerste fundering teruggaat tot de 7de eeuw, werd het huidige gebouw vooral opgetrokken tijdens de 16de eeuw. De basiliek is een heus geschiedenisboek over de architecturale evolutie, van de romaanse stijl tot de overdaad van de gotiek en de renaissance. Het barokke van de voorgevel van begin van de 18de eeuw contrasteert met het interieur, waar, het licht de kleuren van de materialen zo intens maakt: blauwe, gele, roze stenen, marmer en hout.Infoboekje te koop bij het “Maison du Tourisme” en in de basiliek FR/NL/EN/DE

Het museum koestert de herinnering aan de man de “Rafaël van de bloemen” werd genoemd en wereldwijd befaamd was voor zijn rozen. Pierre-Joseph, beroemd schilder-aquarellist, werd in 1759 geboren in Saint-Hubert. Op 23-jarige leeftijd verlaat hij zijn geboortestad en trekt naar Parijs. Hij maakt er platen met planten en bloemen (lelieachtigen, rozen,…- voor de beroemdste botanisten van zijn tijd (“L’Héritier”, “Candolles”…). In 1783 wordt hij verbonden aan de collectie velijnen van de Koning. Deze collectie zal een plaats krijgen in de Plantentuin die het Natuurhistorisch Museum zal worden. Onder zijn leerlingen vinden we Koningin Marie-Antoinette, Keizerin Joséphine, echtgenote van Napoleon I en Louise-Marie van Orléans, de eerste koningin van de Belgen, echtgenote van Leopold I. In 1840 sterft Pierre-Joseph Redouté in schulden en armoede, ondanks zijn roem. Zijn lichaam rust op het kerkhof van Père Lachaise in Parijs. Talrijke originele werken, prenten en objecten worden tentoongesteld in het museum, alsook gravures van de “Beschrijving van Egypte” (Henri-Joseph Redouté – schilder-zoöloog, en broer van de beroemde aquarellist).