In de voetsporen van het zwarte marmer van Mazy

In 1854 werd de walserij voor de bewerking van ijzer omgevormd tot een zagerij door de familie Dejaiffe, die ook een steengroeve bezat in Villeret. De zagerij was actief tot de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Op de benedenverdieping werden mozaïektegels gemaakt.

De kalkoven met vijf openingen die gebouwd was tegen de flanken van de vallei was ook eigendom van de familie Dejaiffe. Met kalksteen uit de groeve links ervan maakten ze kalk, dat werd gebruikt in pleister en mortel.

Tot 1859 werd de groeve in de open lucht uitgebaat, maar in dat jaar stapte Joseph Etienne als eerste over op een ondergrondse winning. Door de installatie in Alvaux in 1920 kon het bedrijf zich verder ontwikkelen. Het bleef er actief tot in de jaren 1980.

Op de hoek van de Chaussée de Nivelles en de Rue de Bossière lag het kasteel van Mazy, vlak naast de Orneau. Ook de hydraulische hamer Le Maka, in handen van de familie Etienne, lag aan de oevers van dezelfde rivier.De kracht van stromend water werd vaak gebruikt om waterraderen aan te drijven. In Onoz, Alvaux en Maka vind je nog installaties van Joseph Etienne.De Orneau komt uit het noorden en stroomt door de geologische ader van zwart marmer in Falnuée.

Het station werd ingehuldigd in 1877 en was gebouwd langs een spoorlijn met een economisch doel tussen Gembloux en Jemeppe-sur-Sambre. In die tijd was de trein nog een nieuw transportmiddel, dus toen de familie Dejaiffe hoorde dat hier een station werd gebouwd, besloten ze om hun marmerfabriek in de buurt op te richten.

Op deze site staat een energiecentrale met een hoge schoorsteen, die werd aangedreven door een stoommachine. In de grote opslagplaatsen werden verschillende soorten steen opgeslagen en bewerkt. Vandaag is het terrein verlaten en niet toegankelijk voor publiek.

Na een begin in de wijk Le Ranil bouwde Télesphore Dejaiffe hier in 1868 een fabriek die werd aangedreven door stoom. Het gebouwencomplex werd tot in de jaren 1980 beheerd door de familie Dejaiffe.Momenteel zijn er ateliers en een culturele ruimte ondergebracht.

Deze drie gebouwen hebben allemaal een link met Eugène Van Honsem, die aan het roer stond van de marmerfabriek Etienne. Villa Dejaiffe was in handen van de eigenaars van de marmerfabriek Dejaiffe en Villa Marguerite is vernoemd naar de dochter van Télesphore Dejaiffe.

Deze drie gebouwen hebben allemaal een link met Eugène Van Honsem, die aan het roer stond van de marmerfabriek Etienne. Villa Dejaiffe was in handen van de eigenaars van de marmerfabriek Dejaiffe en Villa Marguerite is vernoemd naar de dochter van Télesphore Dejaiffe.

Deze drie gebouwen hebben allemaal een link met Eugène Van Honsem, die aan het roer stond van de marmerfabriek Etienne. Villa Dejaiffe was in handen van de eigenaars van de marmerfabriek Dejaiffe en Villa Marguerite is vernoemd naar de dochter van Télesphore Dejaiffe.

Deze neoromaanse kerk is gebouwd in 1869 door de provinciale architect Ladislas Degreny. Patrones van de kerk is de heilige Barbara, beschermheilige van mijnwerkers en andere beroepen uit de ondergrondse mijnbouw. Het interieur heeft verschillende elementen in zwart marmer.

Op verschillende plaatsen werd de energie uit de waterstroom gebruikt om waterraderen* aan te drijven. Een voorbeeld hiervan is Ranil. Ook Joseph Etienne, een steengroeve-exploitant in Mazy, maakte van deze kracht gebruik. In 1847 werden zijn waterraderen geteld in Onoz, Alvaux en Maka. In Alvaux stonden twee of drie zagerijen* en evenveel arbeiders geregistreerd. In Maka was de installatie groter, met ongeveer twintig man in verschillende beroepen (zagers, polijsters, marmerbewerkers, smeden). Rond 1890 werd er een locomotief* aan toegevoegd. In die tijd werden er vier zagerijen*, een zagerij, een polijster* en een edelsteenbewerker ingezet. Rond 1911 betekende een geschil met de gravin van Romrée, de landeigenaar, het einde van deze activiteiten.Vanuit het noorden kruist de Orneau de geologische ader van zwart marmer bij Falnuée.