De uitzichtenroute... Ontdek de landschappen rondom Nassogne.

De collegiale kerk Saint-Monon, het oude kerkhof en de laan met de lindebomen diein 1804 werden geplant, werden geklasseerd door de Commissie van Monumenten en Landschappen.De kerk werd in 1948-1949 gerestaureerd en volgens het chronogram boven de deur zou het gebouw uit 1661 dateren. Het koor en de apsis werden in typisch 7de eeuwse romaanse stijl opgetrokken en het kerkschip werd in 1661 herbouwd.Een infobord bij de ingang van de kerk vertelt het verhaal van sint Monon, een Schotse monnikdie rond het jaar 600 naar hier kwam om onze voorouders tot het christendom te bekeren. Inde collegiale kerk is er een reliekschrijn met de relikwieën van de Heilige, die de landbouwersbeschouwen als de beschermheer van vee en gewassen.Ieder jaar, op de zondag net na Hemelvaart, wordt het reliekschrijn van de collegiale kerk tot de Saint-Mononkapel gedragen tijdens een processie, procession des remuages (van het Frans‘remuer’ of bewegen). De pelgrims, voor het merendeel plaatselijke landbouwers, strijken eenhandvol gras of takken langs het schrijn; daarna geven ze het gewijde gewas als voedsel aan hundieren, in de hoop dat ze daarna voor een heel jaar van de bescherming van de heilige zullengenieten.

In de 19e eeuw had Nassogne 12 waterputten met een trog voor het drenken van vee en het spoelen van linnengoed. Vandaag de dag zijn er 5 prachtig gerestaureerd.

De watertoren werd gebouwd in 1928. Eind jaren 90 opnieuw geschilderd en gedecoreerd door Serge Nanson, kun je er de water- en trekdieren van de streek ontdekken. De vijver “Les Goffes” is een favoriete plek voor vissers.

De Fourneau St-Michel is een opmerkelijk architecturaal geheel in het hart van het Ardense woud. Het is gewijd aan de architectuur en levenswijze van de Ardennen van weleer. Een museum en gebouwen getuigen ook van de ijzerindustrie in de 18e eeuw. Woningen, boerderijen, een school en een kapel werden met grote wetenschappelijke nauwkeurigheid overgebracht naar een park om te getuigen van de traditionele landelijke architectuur van Zuid-Wallonië. Een uitzonderlijke hoogoven uit de 18e eeuw getuigt van de vroege ijzer- en staalindustrie. Hij werd gebouwd door de laatste abt van St-Hubert, Dom Nicolas Spirlet. Je kunt ook genieten van de recreatieve en culinaire aspecten van deze verkwikkende site, want in het hart van het domein ligt een speeltuin. De site is ook van onmiskenbaar belang voor de flora en fauna van onze regio, met een grote verscheidenheid aan soorten.

De typische fonteinen in smeedijzer werden geplaats in de 19de eeuw na talrijke en hevige branden. Het zo rustige dorp leeft op het ritme van het kabbelende water.