Sentier patrimoine

Dit particuliere herenhuis uit 1783 was vroeger een notariswoning en ligt in het centrum van Douvaine, op een terrein van ongeveer 500 m². Met zijn elegante architectuur is het een typisch voorbeeld van 18e-eeuwse residenties in de regio van het Meer van Genève.Dit grote, verfijnde huis werd in 1783 gebouwd door notaris Jean-François Volland en werd al snel bekend als een 'landhuis' (een buitenverblijf voor rijke mensen). Het landhuis valt op door zijn verfijnde architectuur, typisch voor 18e-eeuwse woningen in de regio van het Meer van Genève, met een smeedijzeren balkon en Franse boogramen. In 1888 werd het huis verkocht aan de heer Chappuis, samen met de bijgebouwen, de schuur, de stallen en de 5 hectare park die samen het huidige landgoed vormen. Sinds 1995 staat het Manoir gedeeltelijk op de Inventaire Supplémentaire des Monuments Historiques: de gevels, daken, poort, eetkamer en hal op de eerste verdieping zijn allemaal beschermd. Het Manoir Chappuis is niet toegankelijk voor bezoekers, omdat het nu privé-eigendom is.

Château de Troches is een 'gewoon' kasteel, met architectuur in Savoyaardse stijl en een groot park dat zich uitstrekt naar het westen. Het kasteel is nu een privéterrein dat niet bezocht kan worden.De fundamenten van Château de Troches dateren uit de 13e eeuw. De adellijke familie Troches wordt al in de 13e eeuw genoemd met Guillaume de Troches, prior van Nyon en vervolgens Peillonnex in 1286. In het midden van de 14e eeuw was het kasteel eigendom van de familie Ternier. In 1341 verkocht Girard de Ternier het kasteel aan Amédée III van Genève. In 1445 kwam het landgoed weer in handen van Amédée VIII, hertog van Savoie. Later werd het verkocht aan Antoine Passerat, in wiens voordeel het landgoed in 1682 een baronie werd. Het kasteel ging vervolgens over in de handen van verschillende eigenaars, die talrijke werken uitvoerden. Tegen het einde van de 18e eeuw waren de gebouwen echter in erbarmelijke staat. In 1854 erfde Charles-Félix Trédicini de Saint-Séverin het landgoed. Het eigendom behoort nog steeds toe aan zijn voorouders.

De kerk van Douvaine werd in de 12e eeuw gesticht door de parochie van Saint Loup en heeft een rijke architectonische geschiedenis en evolutie doorgemaakt.De priorij van Douvaine wordt voor het eerst genoemd in een bul van paus Eugene III uit 1153, maar het is zeker dat hier al in de 6e eeuw een religieuze gemeenschap bestond en dat het eerste gebouw in de 10e eeuw werd opgetrokken. Tijdens de revolutie van 1789 werd alle uitrusting van de kerk vernietigd of gestolen. De grote klok bleef dapper in de klokkentoren hangen en de kleine klok werd maar net gered toen hij naar beneden werd gelaten om omgesmolten te worden. Na de Revolutie liet pastoor Revilliod de kerk repareren, een hoogaltaar, een rozenkransaltaar en een preekstoel installeren en de kleine klok opnieuw gieten. De gerestaureerde kerk had drie schepen met een laag gewelf, maar een brand verwoestte het gebouw bijna volledig. Het werd herbouwd onder het ambt van de heer Benoît Bouvier, pastoor van 1863 tot 1888. De reconstructie, in een pseudogotische stijl met pseudoromaanse kapitelen, maakte het mogelijk om de originele klokkentoren, met twee klokken en een klok, te behouden. Vandaag de dag heeft de kerk gebrandschilderde ramen van M. Januarius, bekend als Decareli, geschonken door de gemeente onder burgemeester Dr. Jacques Miguet. De klokkentoren, het enige authentieke deel, werd onlangs gerestaureerd in 1988. Het koor en de zijramen werden gerestaureerd in 1990/1991.