Refuge du Soreiller en de Aiguille Dibona - Wandeling

Since 1957, hikers and mountaineers have been stopping off at Le Soreiller before tackling the Aiguille de la Dibona. The site is famous for its climbing and variety of routes. Renovated in 2014, the refuge has improved comfort without compromising on conviviality.At the end of your ascent to the refuge, you can relax on the sunny terrace, sipping a juice or a draught beer, and enjoy the exceptional view over the Étages valley. From the refuge, you can access numerous climbing routes. Le Soreiller has a capacity of 70 places, divided into different dormitories. In winter, the refuge has 20 places.

La Dibona, een granieten piek in Oisans, trekt alpinisten van over de hele wereld aan. Deze elegante, piramidevormige monoliet van 300m, biedt gevarieerd en subtiel klimplezier.De beklimming van deze granieten platen, die in 14 of 15 lengtes kan worden gedaan, is een mijlpaal in het leven van een bergbeklimmer. De zuidwand, de aantrekkelijkste en ook de drukst bezochte, is een prima klim. Om de top te bereiken, beklimt u een combinatie van routes: de Madier directe zuidzijde-route, de Boell normale zuidzijde-route, de Berthet-variant en de Stofer-variant. De Madier route, 50 jaar oud en nog steeds in volle gang, is gedeeltelijk opnieuw uitgerust (belays op bolts, 2 punten per pitch). De top van de Madier scheur is beschadigd, de 5C is een tamelijk geëngageerde 6A geworden. Er is een grote vriend nodig. Afdaling via Angelo Dibona's route, 2 of 3 rappels. Eerste beklimming: Zuidzijde door A. en J. Boell, A le Ray in 1935. Topo - kaarten : TOP 25 3436 ET Meije Pelvoux. "Oisans nouveau, Oisans sauvage" west boek, Jean-Michel Cambon Moeilijkheidsgraad: D (Berthet-Boell route), TD (Madier route) Duur: 6 uur CULTUUR : Angelo Dibona, Portret Angelo Dibona (1879-1956) was een van de beste gidsen van zijn generatie. Hij opende grote routes op de Meije en in de Dolomieten. Deze uitzonderlijke klimmer, een voorloper van het moderne klimmen, hield vooral van de grote wanden. Tijdens zijn grote jaren tussen 1908 en 1914 was hij overal te vinden, van de Dauphiné tot de Mont-Blanc. In 1913 beklom hij op 27 juni, in winterse omstandigheden, de Pain de Sucre du Soreiller in 3sup, een naald die toen als onbegaanbaar werd beschouwd en die na jaren van controverse de Dibona zou worden. Angelo Dibona bood zichzelf op 37-jarige leeftijd de normale route aan... De "Duivel van de Dolomieten" vertrok voor andere alpiene avonturen en liet zijn naam na aan deze emblematische naald van de Oisans.

De kunstenares Floraine Sintès neemt hoogte in een toevluchtsoord. Leren om deze berggebieden in hun verscheidenheid te lezen, het uitzicht dat we erop hebben te vermenigvuldigen door onze gewoonten op te schudden, door de sportieve benadering aan te vullen met een gevoelige benadering.Georganiseerd door de vereniging l'Envers des pentes, creëren kunstenaars op hoogte tijdens een pauze in een refuge. Artistieke aanpak: "Het werk van Floraine Sintès speelt met infiltraties, parasieten en adressen. Haar interventies, installaties, script-objecten of protocollen werken (met) hun specifieke context van verspreiding, in de marge van tentoonstellingen. Haar werken zijn zoveel aanwijzingen en bewijzen van bezettingen, gebruik en functies van ruimtes, passages van morele en fysieke personen die de structuren van verspreiding vasthouden, onderhouden en ondersteunen of doorkruisen. Ze opereert door te parasiteren op gestandaardiseerde formaten, hergebruiken, opnieuw adresseren, spiegelen, verplaatsen, opnieuw monteren van bestaande talen en protocollen. Elk werk speelt met personages, met rollen en functies, echte of fictieve, "valse vrienden" of echte bondgenoten die deel uitmaken van een (potentieel) scenario. Haar ambigue objecten stellen de vraag hoe contactzones, banden en gehechtheid buiten de cosmetische relaties aan te pakken, te creëren en het geweld van compensatiesystemen, terwijl ze speelt met schijnfiguren. Intentieverklaring voor de residentie: "Floraine Sintès wil deze periode van residentie in het Natuurpark van de Ecrins investeren in onderzoek, schrijven en videowerk rond de problematiek van de beschermde/behouden/te behouden ruimte. Ze wil zich buigen over de regelgeving die is ingevoerd en aangenomen rond het handvest "nationaal park". Ze zal bestuderen wat dit label toelaat en teweegbrengt, wie het definieert, ervoor stemt en het uitvoert, alsook de toepassingen ervan op het terrein. De gesprekken en interviews met de parkwachters en bezoekers zullen de basis vormen van het videowerk, met het handvest over missies en bescherming als uitgangspunt voor de discussie. Wat is een beschermd gebied, hoe en door wie wordt het geselecteerd en afgebakend? Wie zijn de bewakers, de beschermers?