Rit naar Sarenne

De oude parochiekerk van het dorp Huez rijst op uit de beroemde bocht in de weg (n°7). Opgedragen aan Saint-Ferréol, gebouwd op een rotsachtige uitloper ver van het dorp, wordt ze omringd door de huidige gemeentelijke begraafplaats.Het heeft een opmerkelijk uitzicht op de omgeving en de klokkentorens van naburige parochies. Dit was een bevoorrechte locatie voor deze monumenten, die ook dienden als communicatiemiddel tussen de dorpen, met het geluid van hun klokken die weerklonken in de verte. De klokkentoren komt voor het eerst voor in een tekst uit de 11e eeuw, op hetzelfde moment als de kerk Saint-Pierre de la Garde. Het behield haar status als parochiekerk tot het einde van de 17e eeuw, toen ze deze status verloor aan de kerk Sainte-Anne, die in het hart van het dorp werd gebouwd. De architectuur van Saint-Ferréol is in Romaanse stijl, met een stenen torenspits met klokkentorens op de vier hoeken, boogopeningen in de klokkentoren en een Lombardisch fries. Het gebouw bevat een kleine gotische kapel gewijd aan Sainte-Catherine en gesticht in de 15e eeuw. De kerk lag echter te ver van het dorp en was in de winter niet gemakkelijk bereikbaar. In 1606 werd in het hart van het dorp een kapel gebouwd, gewijd aan Sint-Nicolaas, die later de kerk van Sainte-Anne werd, een parochiekerk aan het einde van de 17e eeuw.

Huez is het oorspronkelijke dorp van het skioord Alpe d'Huez. Vroeger trokken de dorpelingen naar het plateau om in de zomer bij hun kuddes te wonen. Vandaag de dag wordt het dorp Huez gewaardeerd om zijn charme en traditionele sfeer.Maak een wandeling door het dorp Huez en je ziet enkele oude gerenoveerde bergboerderijen, evenals het 'Château' van Huez. In het centrum van het dorp Huez, op een heuvel, staat vandaag de dag nog steeds een versterkt huis met een vierhoekige woning die op vier niveaus wordt bediend door een wenteltrap in een vierkant torentje. Dit versterkte huis, ook wel château genoemd, ontbreekt volledig in de teksten. We weten niet wanneer het werd gebouwd, de naam van de familie die het bezat of welke bezittingen en inkomsten eraan verbonden waren. De is dat Huez de zetel was van een belangrijke mistralie (mistral: belastingontvanger in de Middeleeuwen). Het dorp heeft zijn oude washuizen bewaard: 2 dateren uit 1733 en een uit 1806. Ze werden uit noodzaak gebouwd, zijn vooral functioneel en hun architectuur is heel eenvoudig. Ze zijn allemaal overdekt en werden oorspronkelijk gebouwd met lokale materialen zoals steen en leisteen. Tot het begin van de 20e eeuw werd de was twee keer per jaar gedaan, in mei en het begin van de herfst: lakens, linnen overhemden, handdoeken, handdoeken, verzameld over zes of zeven maanden, ingezeept en geschrobd, werden in een vat gedaan en vervolgens bedekt met een laken gevuld met houtas. Kokend water wordt verschillende keren over de as gegoten. De volgende dag gingen de vrouwen naar het washuis met houten peddels, borstels en zeep. Ze hadden speciale emmers bij zich die ter plekke waren gemaakt door Elie Arnol. Het samenkomen bij het washuis, al is het maar om water te halen, is een speciaal moment voor de dorpelingen om elkaar te leren kennen.