Tour Luzarches Épinay-Champlâtreux
De Cirkwi brief
Ga op een intrigerende reis door de oostelijke vallei van de Ysieux en de betoverende gronden van Golf Mont Griffon. Dit zorgvuldig samengestelde parcours van het Office de Tourisme Grand Roissy belooft niet alleen een lust voor het oog te zijn, maar ook een reis vol geschiedenis en cultuur. Terwijl je door het pittoreske landschap meandert, staat de historische kerk van Saint-Côme-et-Saint-Damien als een getuige van eeuwenlange architectonische evolutie, en nodigt reizigers uit om het rijke erfgoed te verkennen. Deze gids neemt je mee op een inspirerende reis en belooft een perfecte mix van rust en avontuur.
Belangrijke routegegevens
Deze wandelroute beslaat een totale afstand van 8 kilometer, met een hoogteverschil van 57 meter op het laagste punt tot 151 meter op het hoogste punt. De route omvat een aanzienlijke positieve hoogteverschil van 7681 meter, wat wijst op verschillende hellingen gedurende de reis. Deze topografische diversiteit daagt niet alleen ervaren wandelaars uit, maar biedt ook gevarieerde landschappen om te bewonderen. De technische aspecten van deze route benadrukken de aantrekkingskracht voor degenen die zowel een fysieke uitdaging als de mogelijkheid om zich te onderdompelen in natuurlijke schoonheid en historische rijkdom zoeken.
Seizoentips en veiligheidsmaatregelen
Ongeacht het seizoen is goede voorbereiding essentieel om van deze route te kunnen genieten. In het voorjaar en de zomer wordt lichte kleding en zonbescherming aangeraden, samen met voldoende water om gehydrateerd te blijven. De herfst brengt een palet aan kleuren met zich mee, maar ook gladde paden, waardoor stevig, waterdicht schoeisel noodzakelijk is. In de winter, hoewel sereen, zijn warme kleding en voorzichtigheid op mogelijk gladde paden vereist. Het wordt het hele jaar door aanbevolen om een mobiele telefoon bij je te hebben voor noodgevallen, en altijd iemand op de hoogte te stellen van je beoogde route en de verwachte terugkeertijd voor veiligheid.
Historische betekenis van Luzarches
Luzarches, gelegen in het pittoreske departement Val-d'Oise in de regio Île-de-France, heeft een bijzondere plek in de Franse geschiedenis. De kerk van Saint-Côme-et-Saint-Damien is een kroonjuweel en laat de architectonische evolutie van de regio zien, van de 11e tot de 16e eeuw. De rijke historie van Luzarches wordt verder verfraaid door de erfenis van Karel de Grote en de overblijfselen van de reizen van Jean de Beaumont. Dit gebied, met zijn nauwe banden met de oude medische gilden, dient als een brug naar het verleden en biedt bezoekers niet alleen een schilderachtige wandeling, maar ook een wandeling door de tijd.
Klimaatinfo voor Luzarches
Luzarches, gelegen in Île-de-France, kent een gematigd klimaat met duidelijke seizoensvariaties. Winters zijn koel, vaak met lichte vorst, waardoor gelaagde kleding essentieel is voor bezoeken aan het begin van het jaar. De lente brengt geleidelijke opwarming, ideaal voor diegenen die getuige willen zijn van de wedergeboorte van de natuur. De zomers zijn aangenaam warm, perfect om de paden te verkennen in lichte kleding, terwijl de milde temperatures en veranderende bladeren van de herfst een schilderachtige omgeving bieden. De beste periodes om Luzarches te bezoeken voor buitenactiviteiten zijn van eind lente tot begin herfst, wanneer het weer gunstig is voor zowel wandelen als historische verkenning.
Technische informatie
Hoogteprofiel
Startpunt
Punten van interesse
Eglise Saint-Côme-et-Saint-Damien
L'église paroissiale St Côme et St Damien témoigne par son chevet de cinq siècles d'architecture, du XIème au XVIème siècle. Une grande partie du mobilier intérieur évoque les Saints Côme et Damien. Elle est classée Monument Historique en 1912.Construite sur un ancien édifice gallo-romain puis carolingien dédié à St Barthélémy, elle apparaît dès le VIIIème siècle sous le vocable de St Côme – St Damien, frères jumeaux, patrons des médecins. Son aspect pittoresque est dû à la juxtaposition harmonieuse d'éléments romans, gothiques puis de la Renaissance. La façade ouest, œuvre de l'architecte Nicolas de Saint-Michel, achevée en 1551 est la partie la plus remarquable. Le portail, richement décoré, est typique de la 2ème renaissance. Une grand partie du mobilier intérieur évoque les St-Côme et Damien (peintures, sculpture,.....) L’église de Luzarches est placée sous le double vocable de saint Côme et de saint Damien, frères jumeaux du Moyen-Orient au IIIème siècle. L’origine de ce patronage assez rare est attestée dès le VIIIème siècle. En effet un diplôme de Charlemagne daté de 775 mentionne à Luzarches une église « in honore. S. Cosmae et Damiani ». A la fin du XIIème siècle, Jean de Beaumont, seigneur de Luzarches, rapporte leurs reliques de Terre Sainte. C’est alors que leur culte se développe. Il fonde en 1180 une collégiale dans le haut de la ville qu’il place sous le vocable de saint Côme. Dès lors, l’église du bas porte le seul nom de saint Damien. Ce n’est qu’après la désaffection de cette collégiale en 1790 que l’église retrouve son double vocable. En 1320, les corporations des médecins, chirurgiens et pharmaciens de Paris et de Luzarches se réunissent, sous le patronage de ces saints guérisseurs, en une seule confrérie de piété dont les membres s’engageaient à consulter gratuitement le 1er lundi de chaque mois. Elle se perpétue jusqu’à la fin du XIXème siècle.
Abreuvoir
Cet abreuvoir pédiluve communal remonte au-delà de 1736, mais sa forme connue actuellement date probablement de 1836.De forme semi-circulaire, pavé et en pierre de taille maçonnée, c'est depuis 1828 qu'il est entouré d’un mur de pierre. Au XIXe siècle il était aussi entouré d’arbres. A une époque où il n'y avait pas d'eau courante, l'abreuvoir était un lieu indispensable pour les chevaux, les moutons et les vaches qui venaient s’y désaltérer. Il est aujourd’hui asséché.
Lavoir de Rocquemont
Construit à l’orée de la forêt, il est aménagé en contrebas de la chaussée de la grande fontaine reliant le chemin des trois saules à la rue de Rocquemont.Etant en contrebas, il est accessible par quelques marches. Le lieu où il est installé est couvert de pavés et des murets de soutènement l’encadrent. Datant de 1815-1817, ce lavoir se composait initialement de deux bassins couverts d’une toiture en bâtière de petites tuiles de pays. L’espace au milieu était ouvert et des murs avec des portes ont été mis en place sous les pignons des toits. Un foyer pour faire bouillir le linge était installé à proximité. Après un éboulement en 1868, il est reconstruit sous la forme d’un seul bassin formé de pierres à laver sur trois côtés et un muret au niveau de l’entrée d’eau. Il n’y a plus de couverture. Il est restauré en 2000.
Gegevensauteur
